Perykopa 187.:

16. *Bogu niech będą dzięki za to, że wszczepił w serce Tytusa tę samą troskliwość o was.

17. Przyjął on moją zachętę, a będąc szczególnie gorliwym, dobrowolnie wyruszył do was.

18. Wraz z nim posłaliśmy brata, któremu głoszenie dobrej nowiny przyniosło chwałę we wszystkich Cerkwiach.

19. Ponadto Cerkwie wyznaczyły go na towarzysza naszej podróży w tym dziele łaski, któremu poświęcamy się ochoczo, ku chwale Pana.

20. Staramy się nie stwarzać okazji, aby na nas narzekano z powodu hojnego daru, którego zebraniem zajęliśmy się.

21. Troszczymy się bowiem nie tylko o to, co jest dobre wobec Pana, lecz także o to, co jest dobre wobec ludzi.

22. Wraz z nimi posyłaliśmy naszego brata, którego gorliwość wypróbowaliśmy przy wielu okazjach, a który obecnie wykazuje jeszcze większą gorliwość, wypływającą z zaufania do was.

23. Jeżeli chodzi o Tytusa, to jest on moim towarzyszem i współpracuje ze mną dla waszego dobra. Jeżeli zaś chodzi o naszych braci, to są oni wysłannikami Cerkwi i chwałą Chrystusa.

24. Dajcie więc dowód waszej miłości i udowodnijcie im, że słusznie chlubimy się wami wobec wszystkich Cerkwi.

1. Uważam za zbyteczne pisać wam o posłudze na rzecz świętych.

2. Znam bowiem waszą ochotę i z tego powodu chlubię się wami przed Macedończykami mówiąc, że Achaja jest przygotowana od zeszłego roku. Wasza gorliwość pobudziła wielu do współzawodnictwa.

3. Posłałem zaś braci, abyśmy w tej sprawie bezpodstawnie nie chlubili się wami, abyście byli przygotowani, tak jak powiedziałem.

4. Gdyby przypadkiem przybyli ze mną Macedończycy i zastali was nie przygotowanych, zawstydzilibyśmy się – już nie mówiąc o was – z powodu tej ufności.

5. Uważałem przeto za konieczne poprosić braci, aby wcześniej przybyli do was i przygotowali uprzednio obiecany hojny dar. Gotowy już dar będzie oznaką hojności, a nie sknerstwa.

Koniec wtorku.

_______________________________

Tłumaczenie: Biblia Poznańska

Opracowanie: Piotr Makal