1. Starszego człowieka *nie upominaj surowo, ale proś go jak ojca, młodszych – jak braci,

2. starsze kobiety – jak matki, młodsze – jak siostry, z największą skromnością.

3. Wdowy otaczaj szacunkiem, te, które rzeczywiście są wdowami.

4. A jeśli jakaś wdowa ma dzieci albo wnuki, to niech najpierw uczą się wypełniać obowiązki wobec własnej rodziny, odwdzięczać się swoim rodzicom – bo to jest miłe w oczach Bożych.

5. Wdowa, która rzeczywiście jest wdową, samotna, pokłada ufność w Bogu i nie szczędzi czasu na błagalne modlitwy we dnie i w nocy.

6. Ta zaś, która źle się prowadzi, umarła za życia.

7. Tak więc napominaj, aby były bez zarzutu.

8. Jeśli zaś ktoś nie stara się o swoich, zwłaszcza o członków rodziny, to zaparł się wiary i gorszy jest od niewierzącego.

9. Za wdowę można uznać kobietę, mającą przynajmniej sześćdziesiąt lat, żonę jednego męża,

10. znaną z dobrych uczynków, która wychowała dzieci, udzielała gościny, umywała nogi świętym, śpieszyła nieszczęśliwym z pomocą i korzystała z każdej sposobności czynienia dobrze.

Koniec poniedziałku.

_______________________________