8. Więc nie wstydź się *świadectwa o Panu naszym ani mnie – Jego więźnia, ale wraz ze mną znoś przeciwności dla ewangelii, licząc na moc Boga.

9. On nas zbawił i powołał swoim świętym wezwaniem nie ze względu na nasze czyny, ale ze względu na swoje własne postanowienie i łaskę, darowaną nam przed wiekami w Chrystusie Jezusie,

10. a objawioną właśnie teraz przez przyjście Zbawiciela naszego, Chrystusa Jezusa. On to zniszczył śmierć, a przez ewangelię ukazał światło życia i nieśmiertelność,

11. ja zaś zostałem powołany na głosiciela, apostoła i nauczyciela tej dobrej nowiny.

12. Dlatego też znoszę obecne cierpienia: ale nie wstydzę się tego, bo wiem, komu zawierzyłem, i jestem przekonany, że ma On moc przechować powierzone mi dobro aż do owego Dnia.

13. Miej za wzór zdrowe nauki, jakieś ode mnie słyszał, w wierze i miłości, którą mamy w Chrystusie Jezusie.

14. Strzeż tego cennego dobra z pomocą Ducha Świętego, który w nas mieszka.

15. Wiesz o tym, że odwrócili się ode mnie wszyscy, którzy są w Azji, a wśród nich Figelos i Hermogenes.

16. Niech Pan okaże miłosierdzie domowi Onezyfora za to, że często mnie pokrzepiał i łańcucha mojego się nie wstydził,

17. ale skoro tylko przybył do Rzymu, szukał mnie wszędzie, aż wreszcie odnalazł.

18. Daj Boże, aby w owym Dniu Pan okazał mu miłosierdzie. A jak bardzo przysłużył mi się w Efezie, ty wiesz lepiej.