29. I stało się, gdy zbliżał się *do Betfage i do Betanii, do góry zwanej Oliwną, posłał dwóch uczniów,

30. mówiąc: – Pójdźcie do tej wsi przed wami; wchodząc do niej, znajdziecie oślę uwiązane, na którym nikt z ludzi jeszcze nie siedział; odwiązawszy je, przyprowadźcie.

31. A gdyby ktoś was zapytał: – Dlaczegoż to odwiązujecie? Powiedzcie tak: – Panu jest potrzebne.

32. A kiedy posłańcy poszli, zastali [wszystko] tak, jak im powiedział.

33. Kiedy bowiem oni odwiązywali oślę, rzekli do nich jego właściciele: – Dlaczego odwiązujecie oślę?

34. Oni zaś rzekli: – Panu jest potrzebne.

35. I przywiedli je do Jezusa, i narzuciwszy swoje szaty na oślę, posadzili Jezusa.

36. A gdy On podążał naprzód, rozścielali szaty swoje na drodze.

37. Gdy zaś zbliżał się już do podnóża Góry Oliwnej, całe mnóstwo uczniów, radując się, zaczęło chwalić Boga głosem wielkim za wszystkie dzieła mocy, które oglądali,

38. mówiąc:

król w imię Pana!

W niebie pokój

i chwała na wysokościach!

39. A niektórzy faryzeusze z tłumu rzekli do Niego: – Nauczycielu, zakaż twoim uczniom!

40. I odpowiadając, rzekł im: – Mówię wam, jeśli ci będą milczeli, kamienie będą krzyczeć.

Przestąp, [czytając Ewangelię] poniedziałku seropustnego,

do perykopy 108.: Nadszedł zaś dzień Przaśników,

Czytaj [Ewangelię] poniedziałku tygodnia seropustnego:

7. Nadszedł zaś dzień Przaśników, w którym należało złożyć w ofierze baranka paschalnego.

8. I posłał [Jezus] Piotra i Jana, mówiąc: – Pójdźcie przygotować nam paschę, abyśmy wieczerzali!

9. Oni zaś rzekli Mu: – Gdzie chcesz, abyśmy przygotowali?

10. On powiedział im: – Oto gdy wejdziecie do miasta, spotka was człowiek niosący dzban wody; idźcie za nim do domu, do którego wejdzie.

11. I powiecie gospodarzowi domu: – Nauczyciel pyta cię, gdzie jest pomieszczenie, w którym spożyłbym paschę razem z uczniami moimi.

12. On wam pokaże górną komnatę, obszerną i zaścieloną; tam przygotujcie.

13. Odszedłszy, znaleźli [wszystko] tak, jak im powiedział, i przygotowali paschę.

14. A kiedy nastała godzina, spoczął [przy stole] i apostołowie z Nim.

15. I rzekł do nich: – Ogromnie pragnąłem tę paschę spożywać z wami, zanim przyjmę mękę.

16. Mówię bowiem wam: – Nie będę jej spożywał, dopóki nie dopełni się w Królestwie Bożym.

17. I przyjąwszy kielich, złożywszy dzięki, rzekł: – Bierzcie to i podzielcie między siebie!

18. Mówię bowiem wam: nie będę pił odtąd z owocu winorośli, zanim nie nadejdzie Królestwo Boże.

19. I wziąwszy chleb, złożywszy dzięki, połamał i dał im, mówiąc: – To jest ciało moje, które za was będzie dane. To czyńcie na moją pamiątkę.

20. I tak samo [wziął] kielich po spożyciu wieczerzy, mówiąc: – Ten kielich to Nowe Przymierze we krwi mojej, która za was będzie wylana.

21. Lecz oto ręka tego, który mnie wyda, [jest] ze mną na stole.

22. Bo wprawdzie Syn Człowieczy idzie zgodnie z tym, co mu wyznaczono, jednak biada temu człowiekowi, przez którego zostaje wydany.

23. A oni zaczęli wspólnie zastanawiać się, kto z nich mógłby to uczynić.

24. Zdarzył się również spór wśród nich o to, kto z nich ma być uważany za największego.

25. On zaś rzekł im: – Królowie narodów panują nad nimi, a mający władzę nad nimi nazywani są dobroczyńcami.

26. Wy zaś nie tak! Lecz największy wśród was niech będzie jak najmłodszy i przywódca jak służący!

27. Kto bowiem [jest] większy: spoczywający za stołem czy służący? Czy nie ten, który spoczywa? Ja zaś jestem pośród was jako służący.

28. Wy zaś jesteście tymi, którzy wytrwali ze mną wśród moich pokus.

29. A ja przekazuję wam Królestwo, jak Ojciec mi je przekazał,

30. abyście jedli i pili przy stole moim w moim Królestwie i abyście zasiedli na tronach, sądząc dwanaście pokoleń Izraela.

31. Szymonie, Szymonie, oto szatan domagał się, aby was przesiać jak pszenicę,

32. ale ja błagałem za tobą, aby wiara twoja nie ustała, i ty, kiedy się nawrócisz, umacniaj braci swoich.

33. On zaś rzekł Mu: – Panie, z Tobą gotów jestem iść do więzienia i na śmierć!

34. A On rzekł mu: – Mówię ci, Piotrze, nie zapieje dzisiaj kogut, aż ty się trzykroć wyprzesz, że mnie znasz.

35. I rzekł im: – Kiedy posyłałem was bez mieszka, torby i sandałów, czy czegoś wam brakowało? Oni zaś odrzekli: – Niczego!

36. Rzekł zaś im: – Lecz teraz, kto ma mieszek, niech go weźmie, podobnie i torbę; i kto nie ma, niech sprzeda płaszcz swój i kupi miecz!

37. Mówię bowiem wam: – To, co napisano, trzeba, aby się wypełniło na mnie; to [mianowicie]: I zaliczony został do złoczyńców. I to bowiem, co [mnie dotyczy], dopełnia się.

38. Oni zaś rzekli: – Panie, oto tu dwa miecze! A On odrzekł im: – To wystarczy.

39. I wyszedłszy, udał się według zwyczaju na Górę Oliwną; szli za Nim także uczniowie.

Koniec [Ewangelii] poniedziałku tygodnia seropustnego.