1. Ledwie po kilku dniach wrócił *do Kafarnaum, dowiedziano się, że jest w domu.

2. Zbiegło się tak wielu, że nawet u drzwi nie było miejsca, a On głosił im Słowo.

3. Wtedy przynoszą Mu paralityka, dźwiganego przez czterech.

4. Nie mogąc przepchać się przez tłum, rozgarnęli dach nad głową Jezusa i przez ten otwór spuścili matę, na której leżał chory.

5. Jezus, widząc wiarę ich, rzecze do paralityka: – Dziecko, twoje grzechy są odpuszczone.

6. Siedzący zaś tam znawcy ksiąg obruszali się wewnętrznie:

7. – Cóż on mówi? Bluźni! Kto może odpuszczać grzechy prócz Boga samego!

8. Ale On przeniknął od razu ich niechętne myśli i mówi do nich: – Dlaczego takie myśli przychodzą wam do głowy?

9. Czy łatwiej jest powiedzieć paralitykowi: Twoje grzechy są odpuszczone, czy też: Wstań, weź swą matę i zacznij chodzić?

10. Otóż byście wiedzieli, że Syn Człowieczy ma prawo odpuszczania grzechów na ziemi – rzecze paralitykowi:

11. – Słuchaj, powstań, weź swą matę i wracaj do domu.

12. Podniósł się i szybko chwytając matę na oczach wszystkich, odszedł, tak że wszyscy nie mogli nadziwić się i nie przestawali wielbić Boga: – Tego jeszcze nie było!