2 (174). Święty Grzegorz powiedział: „Bóg wymaga tych trzech rzeczy od człowieka, który został ochrzczony: właściwej wiary z całej duszy i ze wszystkich sił, powściągliwości języka i czystości cielesnej”.

24 (1140). Pewien starzec powiedział: „Tak jak cień naszych ciał za nami podąża, tak powinny również płacz i skrucha towarzyszyć nam wszędzie, gdziekolwiek jesteśmy”.

26 (1141). Zapytał brat innego starca: „Co mam czynić?”. Starzec odpowiedział: „Winniśmy zawsze płakać”. Zdarzyło się raz, że zmarł pewien starzec. Po wielu godzinach jednak wrócił do siebie. Zapytaliśmy go: „Abba, co tam widziałeś?”. Odpowiedział nam płacząc, że słyszał tam żałosny głos mówiący bezustannie: „Biada mi, biada mi”. My też powinniśmy tak mówić.

12 (613). Abba Pojmen powiedział: „Żal ma podwójne zadanie. Pobudza do pracy i strzeże”.

7 (397). Abba Jakub powiedział: „Tak jak lampa rozjaśnia mroczne wnętrze celi, tak bojaźń Boża, jeśli rodzi się w sercu człowieka, oświeca go, uczy wszystkich cnót i przykazań Bożych”.

7 (97). Opowiadano o Abba Agatonie, że przez trzy lata wkładał kamień do ust, dopóki nie nauczył się milczeć.

14 (951). Abba Ewagriusz przytaczał słowa starca, który mówił: „Dlatego odrzucam od siebie upodobania cielesne, abym uniknął tym samym powodów do gniewu. Wiem bowiem, że on z powodu tychże upodobań walczy przeciwko mnie, mąci moją myśl i rozprasza ducha”.

19 (318). Abba Jan Karzeł powiedział: „Jeśli jakiś król chce zdobyć, wrogie miasto, najpierw odcina dopływ wody i żywności dla tych, którzy są w mieście, a wtedy oni zagrożeni głodem poddają się. Tak jest z namiętnościami ciała. Jeśli człowiek żyje w postach i głodzie, słabną nieprzyjaciele, którzy niepokoją jego duszę”.

28 (470) Abba Makary powiedział: „Jeśli chcąc komuś zwrócić uwagę wpadniesz w gniew, dajesz się unieść namiętności. Nie należy gubić samego siebie ratując bliźniego”.