Za zasadę weź codzienne spożywanie pokarmów, byś pozostał wstrzemięźliwym w sprawdzony sposób, bo jeśli będziesz pościł ponad miarę, jak powstrzymasz się od przejedzenia lub łakomstwa? W żaden sposób nie dasz rady. Taki nieumiarkowany post bierze się z próżności lub z braku zrozumienia, podczas gdy wstrzemięźliwość jest jedną z cnót pomagających panować nad ciałem. Łaknienie i pragnienie dane są człowiekowi dla oczyszczenia ciała, dla ochrony przed nieczystymi myślami i cielesnymi namiętnościami. Codzienny, lecz skromny posiłek to droga do doskonałości, jak powiadali niektórzy [ze św.św. Ojców], a każdy kto wyznacza odpowiednią do tego godzinę, w żaden sposób nie ubożeje duchowo, ani nie czyni sobie krzywdy. Św. Teodor Studyta wychwala tych, którzy poszli tą drogą, w swej nauce na Piątek pierwszego tygodnia Wielkiego Postu, cytując pneumoforycznych (noszących Ducha Św.) Ojców i naszego Pana na potwierdzenie swych słów. My także powinniśmy tak postępować. Chrystus przetrwał długi post, tak jak Mojżesz i Eliasz, ale tylko raz. I inni mężowie tak czynili w przypadku gorliwej prośby wobec Stwórcy, wyznaczając określony czas postu, ale tylko według naturalnych praw i nauki Pisma świętego. Z czynów świętych, z życia naszego Zbawiciela i z zasad tych, którzy prowadzili uporządkowane życie, jest oczywiste, że godnym pochwały i pożytecznym dla nas jest zawsze być przygotowanym i trudzącym się w wysiłku (podwigu), pracy fizycznej i cierpliwości. Jednakże, trzeba uważać, aby nie osłabiać siebie przez nieumiarkowany post i nie rozleniwiać ciała przez nieróbstwo. Jeśli ciało jest rozpalone z powodu młodości, należy nie ustawać w poście przez dłuższy czas [...]. Zbadaj i osądź, według twoich możliwości, ile możesz uczynić. Dla każdego jest odpowiednia miara, a jej wewnętrznym nauczycielem jest sumienie. Nie każdy może pościć i trudzić się w ascezie według tych samych zasad, ponieważ jedni są mocni a inni słabi. Niektórzy są jak żelazo, inni jak glina, a jeszcze inni jak wosk. Poznając właściwą dla siebie miarę, jedz raz dziennie, oprócz sobót, niedziel i świąt. Umiarkowany i roztropny post jest fundamentem i podstawą wszystkich cnót. Powinieneś walczyć ze złem jak z lwem czy wężem – w słabości ciała i pokorze. Jeśli chcesz, aby twój umysł był niewzruszony wobec nieczystych myśli, powinieneś oczyścić swe ciało przez post. Bez niego nie ma możliwości służyć jako kapłan. Post jest tak samo niezbędny jak oddychanie. Post, wnikając w duszę, zabija dogłębnie grzech, który w niej się zagnieździł.