31. I znowu, *wyszedłszy z okolic Tyru, przyszedł przez Sydon nad Morze Galilejskie, środkiem Dekapolu.

32. I przyprowadzają Doń człowieka głuchego i jąkającego się, prosząc, aby położył nań rękę.

33. I wyprowadziwszy Go z tłumu, na osobności włożył mu do uszu palce i śliną dotknął jego języka.

34. Wejrzawszy ku niebu, westchnął ciężko i mówi mu: – „Effata”, co znaczy: Bądź otwarty!

35. I [natychmiast] otworzył mu się słuch i zostały zerwane pęta języka, i mówił poprawnie.

36. I zakazał im komukolwiek o tym mówić. Ale im bardziej zakazywał, tym więcej i szerzej to rozpowiadali.

37. Zdumiewali się niesłychanie, wołając: – Wszystko, co uczynił, jest dobre. Sprawia, że głusi słyszą, a niemi mówią!