Salomon
Prz 16,17 – 17,7
Rozdział 16.
17. Unikać złego – to droga prawych, chroni życie, kto czuwa nad drogą.
18. Przed porażką – wyniosłość, duch pyszny poprzedza upadek.
19. Lepiej być skromnym pośród pokornych, niż łupy dzielić z pysznymi.
20. Znajdzie szczęście – kto zważa na przykazanie, kto Panu zaufał – szczęśliwy.
21. Kto sercem mądry, zwie się rozumnym, a słodycz warg wiedzę pomnoży.
22. Rozum źródłem życia dla tych, co go mają, głupota – karą dla niemądrych.
23. Od serca mądrego i usta mądrzeją, przezorność na wargach się mnoży.
24. Dobre słowa są plastrem miodu, słodyczą dla gardła, lekiem dla ciała.
25. Jest droga, co komuś zdaje się słuszna, a w końcu prowadzi do zguby.
26. Głód robotnika pracuje dla niego, bo przymuszają go usta.
27. Człowiek nieprawy zło gotuje, i ogień mu płonie na wargach.
28. Człowiek podstępny wznieca kłótnie, plotkarz poróżnia przyjaciół.
29. Gwałtownik zwodzi bliźniego, prowadzi na drogę niedobrą.
30. Kto oczy zamyka, podstęp obmyśla, kto wargi zaciska, dokonał zbrodni.
31. Siwy włos ozdobną koroną: na drodze prawości się znajdzie.
32. Cierpliwy jest lepszy niż mocny, opanowany – od zdobywcy grodu.
33. We fałdy sukni wrzuca się losy, ale Pan sam rozstrzyga.
Rozdział 17.
1. Lepszy jest suchy kęs chleba w spokoju niż dom pełen biesiad kłótliwych.
2. Sługa rozumny weźmie górę nad bezecnym synem i z braćmi posiądzie dziedzictwo.
3. Dla srebra – tygiel, dla złota – piec, a dla serc probierzem jest Pan.
4. Nikczemnik zważa na wargi nieprawe, oszust słucha języka przewrotnych.
5. Kto drwi z ubogiego, znieważa jego Stwórcę, kto cieszy się z klęski, nie ujdzie karania.
6. Koroną starców – synowie synów, a chlubą synów – ojcowie.
7. Nie przystoi głupcowi mowa wytworna, tym mniej możnemu – warga kłamliwa.
8. Dla dającego – dar kamieniem szczęścia: gdziekolwiek się zwróci, ma powodzenie.
9. Kto szuka miłości, cudzy błąd tai; kto sprawę rozgłasza, poróżnia przyjaciół.
10. Nagana głębiej działa na mądrego niżeli na głupiego sto batów.
11. Zły szuka jedynie buntu, lecz zwiastun nieszczęścia będzie mu posłany.
12. Raczej spotkać niedźwiedzicę, co straciła małe, niżeli głupiego z jego głupotą.
13. Kto złem za dobre odpłaca, temu zło nie ustąpi z domu.
14. Kłótnię zaczynać to dać upust wodzie, nim spór wybuchnie – uciekaj!
15. Kto uwalnia łotra i kto skazuje niewinnych: Pan do obu czuje odrazę.
16. Po cóż pieniądze w ręku głupiego? Brak mu rozumu, by nabyć mądrości.
17. Przyjaciel kocha w każdym czasie, a bratem się staje w nieszczęściu.
_______________________________
Biblia Tysiąclecia, wyd. IV, Pallotinum.
