15. Wtedy faryzeusze odszedłszy, poczęli się naradzać, jak by Go pochwycić na słowie.

16. I *posyłają do Niego swych uczniów z herodianami, mówiąc: – Nauczycielu, wiemy, że jesteś wierny prawdzie i drogi Bożej w prawdzie nauczasz; nie troszczysz się o niczyje względy, nie zważasz bowiem na osobę człowieka.

17. Powiedz więc nam, co sądzisz: godzi się płacić podatek cesarzowi czy nie?

18. Jezus zaś znając ich niegodziwość, rzekł: – Czemuż to kusicie mnie, obłudnicy?

19. Pokażcie mi monetę podatkową. Oni zaś podali Mu denara.

20. I mówi im: – Czyj to wizerunek i napis?

21. Mówią Mu: – Cesarza. Wtedy mówi im: – Oddajcie więc, co cesarskie, cesarzowi, a co Boże, Bogu.

22. Usłyszawszy to, zdziwili się i zostawiwszy Go, odeszli.

Koniec soboty.

23. W owym dniu przystąpili do Niego saduceusze, którzy mówią, że nie ma zmartwychwstania. I zapytali Go,

24. mówiąc: – Nauczycielu, Mojżesz powiedział: Jeśli ktoś umrze nie mając dziecka, jego brat niech poślubi żonę jego i wzbudzi potomstwo bratu swemu.

25. Było zaś u nas siedmiu braci: pierwszy ożeniwszy się, umarł i nie mając potomstwa, zostawił żonę bratu swemu.

26. Podobnie i drugi, i trzeci aż do siódmego.

27. Na ostatek po wszystkich zmarła żona.

28. W czas zmartwychwstania którego więc z siedmiu będzie żoną? Mieli ją bowiem wszyscy.

29. Odpowiadając im, Jezus rzekł: – Błądzicie, nie znając Pism ani mocy Bożej.

30. Albowiem w czas zmartwychwstania ani się nie żenią, ani nie wychodzą za mąż, ale są jak aniołowie w niebie.

31. A co do powstania z martwych, czyż nie czytaliście, co zostało wam powiedziane przez Boga mówiącego:

32. JA JESTEM Bogiem Abrahama i Bogiem Izaaka, i Bogiem Jakuba? Nie jest [On] Bogiem umarłych, ale żywych.

33. Usłyszawszy to, tłumy zdumiewały się Jego nauczaniem.

34. Faryzeusze zaś usłyszawszy, że zmusił do milczenia saduceuszy, zebrali się w tym samym miejscu.

35. I zapytał jeden z nich [znawca Prawa], wystawiając Go na próbę:

36. – Nauczycielu, które przykazanie jest w Prawie największe?

37. On zaś rzekł mu: – Będziesz miłował Pana, Boga twego, całym twym sercem i całą twą duszą, i całym twym umysłem.

38. To jest największe i pierwsze przykazanie.

39. Drugie zaś jest podobne do niego: – Będziesz miłował bliźniego twego jak siebie samego.

40. Na tych dwóch przykazaniach trzyma się całe Prawo i Prorocy.

41. A gdy byli zebrani faryzeusze, zapytał ich Jezus,

42. mówiąc: – Co sądzicie o Chrystusie? Czyim jest synem? Mówią Mu: – Dawida.

43. Mówi im: – Dla czego więc Dawid w Duchu nazywa go Panem, mówiąc:

44. rzekł Pan Panu memu:

45. Jeśli więc Dawid nazywa go Panem, jak może być synem jego?

46. I nikt nie mógł Mu odpowiedzieć nawet słowem, nikt też od tych dni nie odważył się więcej Go pytać.

Koniec niedzieli.

1. Wówczas powiedział Jezus do tłumów i do swych uczniów,

2. mówiąc: – Na katedrze Mojżeszowej zasiedli znawcy Pism i faryzeusze.

3. Wszystko wiec, cokolwiek by wam powiedzieli, czyńcie i zachowujcie, według czynów ich jednak nie postępujcie, mówią bowiem, a nie czynią.

4. Wiążą brzemiona ciężkie [i trudne do udźwignięcia] i wkładają je na barki ludzi, sami zaś nawet palcem nie chcą ich dotknąć.

5. Wszystkie zaś dzieła swoje czynią, aby się ludziom pokazać. Rozszerzają bowiem swoje filakterie i powiększają frędzle.

6. Lubią zaś pierwsze miejsce na wieczerzach i pierwsze ławki w synagogach,

7. i pozdrowienia na rynkach, i nazywanie ich przez ludzi „rabbi”.

8. Wy zaś nie pozwalajcie się nazywać „rabbi”, jeden bowiem jest wasz nauczyciel, wy wszyscy zaś jesteście braćmi.

9. I nikogo na ziemi nie nazywajcie ojcem waszym, jeden jest bowiem wasz Ojciec Niebiański.

10. Ani nie pozwalajcie nazywać się „mistrzami”, bo jeden jest wasz mistrz: Chrystus.

11. Największy zaś z was niech będzie sługą waszym.

12. Kto zaś siebie wywyższy, zostanie poniżony, i kto poniży siebie, będzie wywyższony.

13. Biada zaś wam, znawcy Pism, i faryzeusze obłudnicy, bo zamykacie Królestwo Niebios przed ludźmi. Sami bowiem nie wchodzicie ani też wchodzącym nie pozwalacie wejść.

14. [Biada wam, znawcy Pism i faryzeusze obłudnicy, bo objadacie domy wdów i na pozór długo się modlicie. Dlatego surowszy wyrok otrzymacie].

15. Biada wam, znawcy Pism i faryzeusze obłudnicy, bo przemierzacie morze i ląd, aby zdobyć jednego prozelitę, a kiedy się nim stanie, czynicie go synem Gehenny dwakroć gorszym od was.

16. Biada wam, przewodnicy ślepi, którzy mówicie: – Kto by przysiągł na świątynię, nic to nie znaczy; kto by zaś przysiągł na złoto świątyni, jest związany przysięgą.

17. Głupi i ślepi! Co bowiem jest ważniejsze: złoto czy świątynia, która złoto uświęca?

18. A także: – Kto by przysiągł na ołtarz, nic to nie znaczy, kto by zaś przysiągł na dar na nim, jest związany przysięgą.

19. Ślepi! Co bowiem ważniejsze: dar czy ołtarz, który dar uświęca?

20. Ten bowiem, kto przysiągł na ołtarz, przysięga na niego i na wszystko, co na nim.

21. Kto przysiągł na świątynię, przysięga na nią i na Tego, który w niej mieszka.

22. I kto przysiągł na niebo, przysięga na tron Boży i na Tego, który na nim zasiada.

23. Biada wam, znawcy Pism i faryzeusze obłudnicy, bo dajecie dziesięcinę z mięty, anyżku i kminku, a pomijacie to, co ważniejsze w Prawie: sąd, miłosierdzie i wiarę. To [zaś] należało czynić i tamtego nie pomijać.

24. Przewodnicy ślepi, którzy odcedzacie komara, a połykacie wielbłąda.

25. Biada wam, znawcy Pism i faryzeusze obłudnicy, bo oczyszczacie kielich i misę z zewnątrz, wewnątrz zaś pełne są ździerstwa i rozpasania.

26. Faryzeuszu ślepy, oczyść najpierw to, co wewnątrz kielicha, aby i to, co na zewnątrz, stało się czyste.

27. Biada wam, znawcy Pism i faryzeusze obłudnicy, albowiem podobni jesteście do grobów pobielanych, które na zewnątrz wydają się piękne, wewnątrz jednak pełne są martwych kości i nieczystości wszelakiej.

28. Tak i wy na zewnątrz wydajecie się ludziom sprawiedliwi, wewnątrz jednak pełni jesteście obłudy i nieprawości.

29. Biada wam, znawcy Pism i faryzeusze obłudnicy, budujecie bowiem grobowce proroków i ozdabiacie pomniki sprawiedliwych.

30. I mówicie: – Gdybyśmy my byli za dni ojców naszych, nie bylibyśmy ich wspólnikami w [przelaniu] krwi proroków.

31. Tak świadczycie o sobie, że jesteście synami tych, którzy proroków zabili.

32. I wy dopełniacie miary ojców waszych!

33. Węże, potomstwo żmijowe, jak uciekniecie od wyroku Gehenny?

34. Dlatego ja oto posyłam do was proroków i mędrców, i znawców Pism. Jednych z nich zabijacie, ukrzyżujecie, a innych ubiczujecie w synagogach waszych i będziecie prześladować od miasta do miasta.

35. Tak że przyjdzie na was wszystka krew sprawiedliwa wylana na ziemię od krwi Abla sprawiedliwego do krwi Zachariasza, syna Barachiasza, którego zabiliście między świątynią a ołtarzem.

36. Amen, mówię wam, przyjdzie to wszystko na to pokolenie.

37. Jeruzalem, Jeruzalem, zabijające proroków i kamieniujące posłanych do ciebie, ileż to razy chciałem zgromadzić dzieci twe jak kokosz gromadzi pod skrzydła pisklęta swe, a nie chcieliście.

38. Oto zostanie wam dom wasz pusty.

39. Mówię bowiem wam: – Nie ujrzycie Mnie odtąd, aż powiecie:

Koniec środy, i wtorku wielkiego na jutrzni.