17. Tłum, który był z Nim, świadczył, *że Łazarza wezwał z grobowca i podniósł go z martwych.

18. Dlatego tłum Go witał, że słyszał, iż On ten znak uczynił.

19. Faryzeusze zaś mówili między sobą: – Widzicie, że nic nie wskóracie: Patrzcie, cały świat za nim poszedł.

20. A byli niektórzy Grecy wśród tych, którzy przybyli, aby pokłonić się w Święto,

21. ci więc podeszli do Filipa z Betsaidy Galilejskiej i prosili go, mówiąc: – Panie, chcemy widzieć Jezusa.

22. Przychodzi Filip i mówi Andrzejowi; przychodzi Andrzej i Filip i mówią Jezusowi.

23. Jezus zaś odpowiada im, mówiąc: – Nadeszła godzina, aby uwielbiony został Syn Człowieczy.

24. Amen, amen, mówię wam: – Jeśli ziarno pszenicy, padłszy w ziemię, nie obumrze, samo pozostaje; jeśli zaś obumrze, wielki plon przynosi.

25. Kto miłuje duszę swoją, traci ją; kto zaś nienawidzi duszy swojej na tym świecie, na życie wieczne zachowuje ją.

26. Jeśli ktoś chciałby mi służyć, niech idzie za mną. I tam, gdzie JA JESTEM, będzie i sługa mój; jeśli ktoś by mi służył, uczci go Ojciec.

27. Teraz dusza moja jest pełna zamętu i cóż powiem: – Ojcze, wybaw mnie od tej godziny? Ale po to właśnie przyszedłem na tę godzinę.

28. Ojcze, uwielbij imię Twoje! Rozległ się więc głos z nieba: – Uwielbiłem i znowu uwielbię!

29. A tłum, który stał i słuchał, powiedział: – Grzmot się rozległ! Inni mówili: – Anioł do Niego przemówił!

30. Odpowiedział Jezus i rzekł: – Nie dla mnie ten głos się rozległ, lecz dla was.

31. Teraz jest sąd nad tym światem, teraz książę tego świata będzie wyrzucony na zewnątrz.

32. A ja, kiedy zostanę wyniesiony ponad ziemię, wszystkich przyciągnę do siebie.

33. To zaś mówił, zaznaczając, jaką śmiercią miał umrzeć.

34. Odpowiedział Mu więc tłum: – My słyszeliśmy w Prawie, że Chrystus trwa na wieki; to dlaczego mówisz, że trzeba, by wywyższony był Syn Człowieczy. Kim jest ten Syn Człowieczy?

35. Rzekł więc im Jezus: – Jeszcze niewiele czasu światłość jest pośród was; chodźcież więc, jak długo światłość macie, aby ciemność was nie pochłonęła; chodzący bowiem w ciemności nie wie, dokąd idzie.

36. Jak długo światłość macie, wierzcie światłości, abyście się stali synami światłości.

To powiedział Jezus i, odszedłszy, skrył się przed nimi.

37. Takie znaki wobec nich uczynił, a nie uwierzyli w Niego,

38. aby się wypełniło Słowo przez proroka Izajasza powiedziane:

39. Dlatego nie mogli wierzyć, że – jak znów powiedział Izajasz –

40. Zaćmił ich oczy

i zasklepił ich serce,

41. To powiedział Izajasz, gdy ujrzał chwałę Jego i opowiadał o Nim.

42. Jakkolwiek nawet wielu spośród zwierzchników uwierzyło w Niego, to jednak ze względu na faryzeuszy nie wyznawali tego, aby ich nie wyłączono z Synagogi.

43. Bardziej bowiem miłowali chwałę ludzi aniżeli chwałę Boga.

44. Jezus zaś zawołał i rzekł: – Kto wierzy we mnie, nie we mnie wierzy, lecz w Tego, który mnie posłał,

45. i kto mnie widzi, widzi Tego, który mnie posłał.

46. Ja [jestem] światłością, która na świat przyszła, aby nikt, kto wierzy we mnie, w ciemności nie trwał.

47. A jeśliby ktoś Słów moich słuchał i nie zachowywał, tego ja nie sądzę; nie przyszedłem bowiem, abym sądził świat, lecz abym świat zbawił.

48. Kto odrzuca mnie i nie przyjmuje Słów moich, ma takiego, który go sądzi: – Słowo, które wypowiedziałem, ono będzie go sądzić w Dniu Ostatnim.

49. Albowiem z siebie samego nie powiedziałem, lecz Ten, który mnie posłał, Ojciec, On sam dał mi przykazanie, co mam rzec i opowiadać.

50. A wiem, że przykazanie Jego jest życiem wiecznym. Co więc ja powiadam, jak Ojciec mój rzekł, tak powiadam.