ap. Łukasz

Ap. 5 (Dz 2, 22–36)

Rozdział 2.
Perykopa 5.:
22. Izraelici, *słuchajcie: Ukrzyżowaliście Jezusa z Nazaretu, człowieka, którego posłannictwo Bóg nam potwierdził nadziemską mocą i zdumiewającymi znakami, o czym doskonale wiecie,
23. chociaż został On wydany w ręce niesprawiedliwych z wyraźnej woli i wyroku Bożego.
24. A jednak zmartwychwstał, uwolnił Go Bóg z więzów śmierci, gdyż było niemożliwe, by ona Go pokonała.
25. Powiedział bowiem o Nim Dawid: 'Zawsze blisko widziałem Pana, Nie zachwieję się, bo jest po prawicy mojej.
26. Dlatego mam radość w sercu i na ustach, zwłaszcza, że ciało moje nie dozna rozkładu.
27. Bo nie zostawisz duszy mej w otchłani i nie pozwolisz, by święty twój uległ zniszczeniu.
28. Nauczyłeś mnie dróg życia, a obecność Twoja napełnia mnie radością'.
29. Bracia! Niech mi wolno będzie wyraźnie powiedzieć, że patriarcha Dawid, który umarł i został pochowany, a grób jego u nas dotychczas się znajduje,
30. jako prorok mówił o zmartwychwstaniu Mesjasza; pamiętał bowiem o szczególnej obietnicy Bożej, że potomek jego zasiądzie na tronie. Powiedział o Nim:
31. 'Nie zostanie bowiem w otchłani ani ciało Jego nie ulegnie zniszczeniu'.
32. Tego właśnie Jezusa Bóg wskrzesił, czego my wszyscy jesteśmy świadkami.
33. Wyniósł Go także Bóg na swoją prawicę, a On zesłał obiecanego przez Ojca Ducha Świętego, co widzicie i słyszycie.
34. Nie Dawid przecież wstąpił do nieba, sam bowiem mówi: 'Powiedział Pan do mego Pana: Usiądź po prawicy mojej,
35. a nieprzyjaciół twoich położę jako podnóżek pod twoje stopy'.
36. Niech więc nikt w Izraelu nie ma żadnej wątpliwości, że Jezusa, którego wyście ukrzyżowali, Bóg uczynił Panem i Mesjaszem".
Koniec środy.
37. Słowa te wstrząsnęły nimi głęboko. Zapytali więc Piotra i pozostałych apostołów: "Bracia, co mamy czynić?"




_______________________________

We środę jasnego tygodnia: W owym czasie, Piotr powiedział ludowi: Izraelici*



Tłumaczenie: Biblia Poznańska
Opracowanie: Piotr Makal