13. Widząc *odwagę Piotra i Jana, ludzi prostych i niewykształconych, podziwiali ich i rozpoznali w nich tych, co przebywali z Jezusem.

14. A patrząc na uzdrowionego człowieka stojącego z nimi nie wiedzieli, co odpowiedzieć.

15. Nakazawszy im więc opuścić sanhedryn, mówili między sobą:

16. "Co zrobić z tymi ludźmi? Nie możemy przecież zaprzeczyć, że dali oczywisty znak, o którym wiedzą wszyscy mieszkańcy Jerozolimy.

17. By jednak ta sprawa nie nabierała większego rozgłosu wśród ludu, zabrońmy im nauczać kogokolwiek w to imię".

18. Wezwali ich i zakazali w ogóle przemawiać i nauczać w imię Jezusa.

19. Na to Piotr i Jan tak im odpowiedzieli: "Rozsądźcie, co jest słuszniejsze wobec Boga: was słuchać czy Boga?

20. Nie możemy nie mówić tego, cośmy widzieli i słyszeli".

21. Nie znajdując powodu do ukarania grozili dalej, ale wypuścili ich ze względu na lud, ponieważ wszyscy z powodu tego wydarzenia wielbili Boga;

22. a człowiek, który został cudownie uzdrowiony, miał lat ponad czterdzieści.

Koniec środy.

_______________________________