14. Ci ludzie więc, którzy widzieli, jaki znak uczynił, *mówili: – Ten jest naprawdę prorokiem, który miał przyjść na świat.

15. Poznawszy więc Jezus, że mają przyjść i Go porwać, aby Go uczynić królem, uszedł znowu na górę sam jeden.

16. Kiedy zaś nastał wieczór, zeszli uczniowie Jego nad morze.

17. I kiedy weszli do łodzi, ruszyli na drugą stronę morza, do Kafarnaum. Ciemność już nastała, a Jezus jeszcze do nich nie przybył.

18. Od uderzenia wielkiego wichru zakotłowało się morze.

19. Po przewiosłowaniu dwudziestu pięciu lub trzydziestu stadiów widzą Jezusa idącego po morzu, będącego blisko łodzi. I ogarnął ich lęk.

20. Ale On rzecze im: – JA JESTEM. Nie lękajcie się!

21. Chcieli więc wziąć Go do łodzi i natychmiast łódź znalazła się w krainie, do której płynęli.

22. Nazajutrz tłum, który stał po tamtej stronie morza, zobaczył, że innej łódki tam nie było poza tą jedną i że Jezus nie wszedł do niej z uczniami, lecz uczniowie Jego odpłynęli sami.

23. Inne łódki przybyły z Tyberiady na miejsce blisko tego, gdzie jedli chleb po dziękczynieniu Pana.

24. Kiedy więc tłum ujrzał, że ani Jezusa tam nie ma, ani uczniów Jego, weszli sami do łódek i przypłynęli do Kafarnaum, szukając Jezusa.

25. A znalazłszy Go po drugiej stronie morza, rzekli Mu: – Rabbi, kiedy tu przybyłeś?

26. Odpowiedział im Jezus i rzekł: – Amen, amen, mówię wam: szukacie mnie nie dlatego, że widzieliście znaki, lecz że spożywaliście chleb i najedliście się do syta.

27. Pracujcie nie dla jedzenia, które ginie, lecz dla jedzenia, które pozostaje na życie wieczne, a które da wam Syn Człowieczy. Jego właśnie uwierzytelnił Ojciec, Bóg.