Perykopa 46.<<

>>Perykopa 47.

1. *Paweł utkwił wzrok w członków sanhedrynu i powiedział: "Bracia! Aż po dzień dzisiejszy żyję z czystym sumieniem wobec Boga".

2. Wtedy arcykapłan Ananiasz kazał tym, którzy blisko niego stali, uderzyć go w twarz.

3. A Paweł na to: "Uderzy cię Bóg, ściano pobielana. Zasiadłeś, aby mnie sądzić według Prawa, a każesz mnie bić wbrew Prawu".

4. Stojący przy nim zwrócili mu uwagę: "Ubliżasz arcykapłanowi Boga".

5. Paweł odparł: "Bracia, nie wiedziałem, że to arcykapłan, jest bowiem napisane: 'Nie będziesz źle mówił o przełożonym ludu' ".

6. Świadomy, że część sanhedrynu stanowili saduceusze, a resztę faryzeusze, Paweł zawołał: "Bracia! Jestem faryzeuszem, synem faryzeuszów, a sądzi mnie się z powodu nadziei w zmartwychwstanie".

7. Słowa te wywołały spór między faryzeuszami i saduceuszami i uczestnicy posiedzenia podzielili się.

8. Saduceusze bowiem uczą, że nie ma ani zmartwychwstania, ani aniołów, ani duchów; faryzeusze zaś uznają jedno i drugie.

9. Doszło do tak wielkiej kłótni, że niektórzy nauczyciele Pisma ze stronnictwa faryzeuszów aż powstawali i zawzięcie twierdzili: "Nie znajdujemy nic złego w tym człowieku. A może rzeczywiście przemawia przez niego jakiś duch albo anioł".

10. A gdy spór dalej się zaostrzał, trybun kohorty, w obawie by nie rozszarpano Pawła, kazał zejść żołnierzom, wyrwać go spośród nich i zaprowadzić do twierdzy.

11. Następnej nocy ukazał mu się Pan i powiedział: "Odwagi! Jak dawałeś o Mnie świadectwo w Jerozolimie, tak musisz świadczyć o Mnie w Rzymie".

Koniec środy.