ap. Łukasz
Ew. Łk 1 (1, 1–25, 57–68, 76, 80)
>>Perykopa 2.
Rozdział 1.
Perykopa 1.:
1. Ponieważ już tak wielu zabrało się do porządkowania opowiadań o rzeczach, które pośród nas się dokonały, jak nam przekazali
2. ci, którzy byli od początku naocznymi świadkami i sługami Słowa,
3. również i mnie wydało się stosowne, wielmożny Teofilu, prześledziwszy dokładnie wszystko od początku, po kolei opisać ci je,
4. abyś poznał niezawodność Słów, których zostałeś nauczony.
Perykopa 2.:
5. W dniach króla Judei Heroda był pewien kapłan imieniem Zachariasz, ze zmiany Abiasza, i jego żona z córek Aarona, a imię jej Elżbieta.
6. Oboje byli sprawiedliwi przed Bogiem, bez zarzutu postępując zgodnie ze wszystkimi przykazaniami i ustawami Pana.
7. A byli bezdzietni, jako że Elżbieta była bezpłodna, a oboje byli w podeszłym wieku.
8. Stało się zaś podczas pełnienia przez niego służby kapłańskiej przed Bogiem, gdy przypadła kolej na jego zmianę,
9. że wedle kapłańskiego zwyczaju został wylosowany, by wszedłszy do świątyni Pana złożyć ofiarę z kadzidła.
10. A na zewnątrz cała rzesza ludu modliła się w porze kadzenia.
11. I zjawił mu się anioł Pana stojący z prawej strony ołtarza kadzenia.
12. Ujrzawszy go, zadrżał Zachariasz i strach go ogarnął.
13. Anioł zaś powiedział do niego:
Nie bój się, Zachariaszu,
ponieważ wysłuchane zostało błaganie twoje
i twoja żona Elżbieta urodzi ci syna,
i dasz mu na imię Jan.
14. I będziesz miał radość, i śpiewać będziesz,
i wielu z jego narodzenia radować się będzie.
15. Wielki bowiem będzie w oczach Pana,
wina i sycery pić nie będzie
i Duchem Świętym napełniony będzie
już w łonie matki swojej.
16. Wielu synów Izraela zwróci
ku Panu, Bogu ich.
17. Sam zaś pójdzie przed Nim
w duchu i mocy Eliasza,
aby zwrócić serca ojców ku dzieciom
i nieposłusznych ku postawie sprawiedliwych,
by przygotować Panu lud Mu oddany.
18. A Zachariasz powiedział do anioła: – Jak to poznam? Przecież ja jestem stary a żona moja w podeszłym wieku.
19. I odpowiadając anioł powiedział mu: – Ja jestem Gabriel, stojący przed Bogiem, a zostałem wysłany, by mówić z tobą i zwiastować ci Dobrą Nowinę o tym.
20. A oto zaniemówisz i nie będziesz mógł mówić aż do dnia, gdy się to stanie, bo nie uwierzyłeś moim Słowom, które się spełnią w swoim czasie.
21. A lud czekał na Zachariasza; dziwili się, że tak długo pozostaje w świątyni.
22. Wyszedłszy zaś, nie mógł mówić do nich i poznali, że miał widzenie w świątyni. Dawał im znaki i pozostał niemy.
23. Stało się, gdy minęły dni jego świętej służby, że wrócił do swego domu.
Perykopa 3.:
24. Po tych zaś dniach poczęła żona jego Elżbieta i pozostawała w ukryciu pięć miesięcy, mówiąc:
25. – Tak mi Pan uczynił w tych dniach, gdy wejrzał na mnie, zdejmując ze mnie hańbę u ludzi.
Koniec [Ewangelii] poczęcia Jana.
Przestąp, [czytając Ewangelię] narodzenia Jana:
26. W szóstym zaś miesiącu wysłany został przez Boga anioł Gabriel do miasta w Galilei zwanego Nazaret,
27. do dziewicy poślubionej mężowi imieniem Józef, z domu Dawida, imię zaś dziewicy Maria.
28. Wszedłszy do niej, rzekł: – Raduj się, łaską obdarowana, Pan z tobą.
29. Ona zaś przelękła się tego Słowa i zastanawiała się, co by znaczyło to pozdrowienie.
30. I powiedział jej anioł:
Nie lękaj się, Mario, łaskę bowiem u Boga znalazłaś.
31. Oto poczniesz i urodzisz Syna,
i dasz Mu imię Jezus.
32. On będzie wielki i otrzyma imię: Syn Najwyższego,
i da Mu Pan, Bóg, tron Dawida, Jego ojca.
33. Na wieki będzie królował nad domem Jakuba
i królestwu Jego nie będzie końca.
34. Powiedziała Maria do anioła: – Jak to będzie, przecież nie znam męża?
35. Odpowiadając rzekł jej anioł:
Duch Święty zstąpi na ciebie
i moc Najwyższego okryje cię niczym obłok,
przeto Święte, które się narodzi, otrzyma imię: Syn Boga.
36. A oto Elżbieta, krewna twoja, i ona w starości swej poczęła syna, i ten miesiąc jest już szósty dla tej, która jest nazywana bezpłodną.
37. Bo u Boga żadne słowo nie będzie niemocne.
38. Maria powiedziała: – Oto ja, służebnica Pana, niech mi się stanie według Słowa twego. I odszedł od niej anioł.
Koniec [Ewangelii] Zwiastowania na liturgii.
Perykopa 4.:
39. W tych dniach Maria, powstawszy, wyruszyła pospiesznie w stronę gór, do miasta [pokolenia] Judy.
40. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę.
41. I stało się, skoro tylko Elżbieta usłyszała pozdrowienie Marii, że podskoczyło radośnie dziecko w jej łonie i została napełniona Duchem Świętym.
42. I wtedy zakrzyknęła głośno, i rzekła:
Błogosławionaś ty pośród kobiet
i błogosławiony owoc łona twego.
43. I skądże mi to, że przyszła do mnie matka Pana mego?
44. Oto bowiem, gdy rozległ się w moich uszach głos twego pozdrowienia,
podskoczyło radośnie w śpiewie
uwielbienia dziecko w łonie moim.
45. O jak szczęśliwa ta, która uwierzyła, że spełnią się Słowa powiedziane jej przez Pana!
46. I rzekła Maria:
Uwielbia dusza moja Pana
47. i weseli się duch mój Bogiem,
Zbawicielem moim,
48. bo wejrzał na uniżenie służebnicy swojej.
Oto, bowiem odtąd szczęśliwą zwać mnie będą wszystkie pokolenia.
49. Albowiem wielkie rzeczy uczynił mi Mocny
– imię Jego święte –
Przestąp, [czytając Ewangelię] Bogurodzicy:
50. a miłosierdzie Jego na pokolenia i pokolenia tych,
którzy się Go boją.
51. Ramieniem swoim moc okazał,
rozgromił chełpiących się zamysłami swych serc.
52. Strąca możnych z tronu
i wywyższa poniżonych.
53. Złaknionych napełnia dobrami,
a bogaczy z pustymi rękoma odsyła.
54. Przyjął Izraela za syna swego,
pamiętając o miłosierdziu
55. – jak powiedział ojcom naszym –
wobec Abrahama i jego nasienia na wieki.
Czytaj [Ewangelię] Bogurodzicy:
56. Maria pozostała z nią około trzech miesięcy i wróciła do domu swego.
Koniec [Ewangelii] Bogurodzicy.
Czytaj [Ewangelię] narodzenia Jana:
57. Dla Elżbiety zaś nadszedł czas rodzenia i powiła syna.
58. Sąsiedzi i krewni jej usłyszeli, że wielkie miłosierdzie okazał jej Pan, i współradowali się z nią.
59. I stało się, że dnia ósmego przyszli, aby obrzezać dziecko, i nadawali mu imię ojca jego: Zachariasz.
60. A odpowiadając matka jego rzekła: – Nie, lecz będzie nazwany Jan.
61. Rzekli do niej: – Nie ma nikogo w twoim rodzie, kto by nosił to imię.
62. Zapytali na migi ojca jego, jak by chciał, aby on się nazywał.
63. I poprosiwszy o tabliczkę, napisał tak: „Imię jego jest Jan”. I zdumieli się wszyscy.
64. A usta jego natychmiast otworzone zostały i język, i mówił błogosławiąc Boga.
65. I strach ogarnął wszystkich okolicznych mieszkańców, i po całej górzystej krainie judzkiej rozpowiadano wszystkie te słowa.
66. Wszyscy, którzy to słyszeli, brali to sobie do serca, mówiąc: – Kim więc będzie to dziecko? Ręka Pana bowiem była z nim.
67. Ojciec jego Zachariasz został napełniony Duchem Świętym i prorokował mówiąc:
68. Błogosławiony Pan, Bóg Izraela,
albowiem nawiedził lud swój
i dokonał jego odkupienia,
Przestąp, [czytając Ewangelię] narodzenia Jana.
69. i podniósł nam róg zbawienia
w domu Dawida, sługi swego,
70. jak – ustami świętych swoich proroków, którzy byli
od wieków – zapowiadał
71. wybawienie od wrogów naszych
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą,
72. by okazać miłosierdzie ojcom naszym i przypomnieć
Przymierze swoje święte,
73. przysięgę, którą złożył ojcu naszemu Abrahamowi,
że da nam
74. – wyrwanym z ręki wrogów –
służyć Mu bez strachu
75. w świętości i sprawiedliwości przed Nim
przez wszystkie dni nasze.
Czytaj [Ewangelię] narodzenia Jana:
76. Ty zaś, chłopcze, zostaniesz nazwany
prorokiem Najwyższego,
będziesz bowiem szedł przed Panem,
przygotowując drogi Jego,
Przestąp, [czytając Ewangelię] narodzenia Jana.
77. by dać poznać zbawienie ludowi Jego
przez odpuszczenie grzechów
78. dzięki głębinom miłosierdzia Boga naszego,
w których nawiedzi nas światłość poranna z wysokości,
79. by zajaśnieć tym, którzy są w ciemności
i siedzą w cieniu śmierci,
aby nawrócić stopy nasze na drogę pokoju.
Czytaj [Ewangelię] narodzenia Jana:
80. Chłopiec zaś dorastał i umacniał się w duchu, i był na miejscach pustynnych aż do dnia ukazania się Izraelowi.
Koniec [Ewangelii] narodzenia Jana, na jutrzni i na liturgii.
_______________________________
Na narodzenie św. Poprzednika i Chrzciciela Jana, na liturgii.
Tłumaczenie Ewangelii autorstwa arcybiskupa Jeremiasza (Anchimiuka).
