17. A to, co dotyczy Boga, *uważam za swoją chlubę – dzięki Chrystusowi Jezusowi.

18. Nie będę bowiem miał odwagi mówić o czymkolwiek, czego nie dokonał Chrystus przeze mnie – aby poganie stali się posłuszni Bogu – słowem i czynem,

19. dzięki mocy znaków i cudów, dzięki mocy Ducha, tak że mogłem, od Jerozolimy poczynając, aż po Ilirię w pełni głosić ewangelię o Chrystusie.

20. I tak uważam za punkt honoru, by głosić ewangelię tam, gdzie nie wzywano jeszcze imienia Chrystusa, gdyż nie chcę budować na cudzym fundamencie,

21. lecz jak napisano: "Ujrzą ci, którym nie oznajmiono, zrozumieją ci, którzy o Nim nie słyszeli".

22. Już kilkakrotnie nie pozwalały mi przyjść do was różne przeszkody.

23. Teraz zaś, ponieważ już nie ma dla mnie pracy w tych okolicach, od wielu lat pragnę przybyć do was,

24. gdy będę się udawał do Hiszpanii. Spodziewam się bowiem, że w czasie tej podróży zobaczę was i wy mnie tam wyślecie, lecz najpierw chciałbym trochę nacieszyć się wami.

25. Teraz natomiast udaję się do Jerozolimy z posługą świętym.

26. Macedonia bowiem i Achaja z wielką chęcią udowodniły wspólnotę z ubogimi świętymi, którzy mieszkają w Jerozolimie.

27. Uczyniły to z wielką chęcią, bo też są ich dłużnikami. Jeśli bowiem poganie stali się uczestnikami ich dóbr duchowych, to winni im służyć dobrami materialnymi.

28. Gdy dokonam tego i w ten sposób dam im świadectwo wspólnoty, udam się – odwiedzając was – do Hiszpanii.

29. A wiem, że przybywając do was, przybędę z pełnią błogosławieństwa Chrystusowego.

Koniec czwartku.

_______________________________