24. Inną przypowieść przedłożył im, mówiąc: *– Królestwo Niebios podobne jest do człowieka, który sieje dobre nasienie na polu swoim.

25. Kiedy zaś ludzie spali, przyszedł jego wróg i nasiał kąkolu pośród pszenicy, i odszedł.

26. Gdy źdźbło wyrosło i plon wydawało, wtedy pokazał się i kąkol.

27. Przyszli słudzy gospodarza i rzekli mu: – Panie, czyż nie posiałeś dobrego nasienia na twoim polu? Skąd więc na nim kąkol?

28. On zaś odrzekł im: – Wrogi człowiek to uczynił. A słudzy mówią mu: – Chcesz więc, żebyśmy poszli i zebrali go?

29. On zaś rzecze: – Nie, bo moglibyście, zbierając kąkol, powyrywać razem z nim pszenicę.

30. Pozwólcie obu rosnąć razem aż do żniwa: A w porze żniwa powiem żniwiarzom: – Zbierzcie najpierw kąkol i zwiążcie w snopki, aby go spalić, a pszenicę zgromadźcie w moim spichlerzu.