6. *Bracia! Przypuśćmy teraz, że przybywam do was i modlę się obcymi słowami. Czy przyniesie wam to jakąś korzyść, jeżeli w mojej mowie nie znajdziecie objawienia nieznanych spraw lub wiedzy, pouczenia z natchnienia Bożego lub nauki?

7. Podobnie jest z przedmiotami martwymi – instrumentami muzycznymi, jak flet czy cytra. Jeżeli nie pozwalają one odróżnić poszczególnych dźwięków, to jak można rozpoznać, co się na nich gra?

8. Albo jeżeli trąba daje niewyraźny sygnał, czy ktoś będzie się przygotowywał do walki?

9. Tak samo jest z wami. Jeżeli modlicie się obcymi słowami, niezrozumiałymi dla otoczenia, to kto zrozumie, co mówicie? Będziecie mówić na wiatr.

10. Na świecie jest takie mnóstwo głosów, a żaden z nich nie jest bez znaczenia.

11. Jeżeli nie znam znaczenia jakiegoś słowa, wówczas dla tego, który je wypowiada, jestem obcokrajowcem, podobnie jak i on dla mnie.

12. Skoro więc ubiegacie się żarliwie o dary duchowe, starajcie się posiąść takie, które przyczyniają się do zbudowania całego zgromadzenia.

13. Dlatego kto modli się obcymi słowami, niech prosi Boga, aby umiał je przetłumaczyć.

14. Jeżeli bowiem podczas modlitwy posługuję się obcymi słowami, duch mój jest wprawdzie zatopiony w modlitwie, a umysł nie odnosi stąd żadnych korzyści.

15. Cóż więc mam robić? Otóż będę się modlił zarówno duchem, jak i umysłem, będą nucił psalmy tak duchem, jak i umysłem.

16. Jeżeli bowiem będziesz Boga błogosławił tylko w duchu, jakże wtedy ktoś niewtajemniczony odpowie "Amen" na twoje dziękczynienie, skoro nie wie, co mówisz?

17. Wprawdzie pięknie wyrażasz swoje dziękczynienie, ale drugiego to nie buduje.

18. Dziękuję za to Bogu, że modlę się obcymi językami lepiej niż wy wszyscy,

19. ale na wspólnym zgromadzeniu wolę powiedzieć pięć słów przemyślanych, aby innych pouczyć, niż dziesięć tysięcy niezrozumiałych.

Koniec czwartku.

_______________________________