3. Napisałem o tym, aby przybywając do was nie doznać smutku od tych, którzy powinni sprawić mi radość. Jestem zaś przekonany o was wszystkich, że moja radość *jest waszą radością.

4. Pisałem do was w wielkiej udręce i ucisku serca, wśród wielu łez, nie po to, aby was zasmucić, lecz abyście poznali, jak szczególną miłością was darzę.

5. Jeżeli ktoś zasmucił mnie, to właściwie nie mnie zasmucił, lecz częściowo – aby nie przesadzać – was wszystkich.

6. Niech takiemu wystarczy kara, jaką otrzymał od większości.

7. Powinniście raczej mu darować i pocieszyć go, aby nie pogrążył się w bezgranicznym smutku.

8. Dlatego błagam was, abyście jego sprawę rozstrzygnęli z miłością.

9. Napisałem do was w tym celu, aby was wypróbować, czy we wszystkim jesteście posłuszni.

10. Komu zaś cokolwiek przebaczycie, temu i ja przebaczę. A ja jeżeli coś przebaczyłem – o ile w ogóle mam coś do przebaczenia – to uczyniłem to dla was i ze względu na Chrystusa.

11. Uczyniłem to po to, aby nie oszukał was szatan, ponieważ znamy jego zamiary.

12. Kiedy przybyłem do Troady, aby głosić dobrą nowinę Chrystusa i otworzyły się przede mną możliwości pracy w Panu,

13. nie zaznałem spokoju, bo nie zastałem Tytusa, mego brata. Pożegnałem się zatem i wyruszyłem do Macedonii.

14. Bogu niech będą dzięki, Temu, który zawsze prowadzi nas do zwycięstwa w Chrystusie, Temu, który wszędzie roznosi przez nas wiedzę o Chrystusie.

15. Jesteśmy miłą Bogu wonnością Chrystusa,

Koniec poniedziałku.

_______________________________