ap. Paweł
Ap. 237 (Flp 1, 12–20)
Rozdział 1.
Perykopa 237.:
12. Bracia, *chciałby, abyście wiedzieli, że to co mnie spotkało, przyczyniło się raczej do rozszerzenia ewangelii.
13. Wieść bowiem o moim uwięzieniu dla Chrystusa rozeszła się po całym pretorium i wśród wszystkich innych ludzi.
14. Dlatego wielu z braci, ośmielonych moimi kajdanami dla Pana, ze wzmożoną odwagą głosi słowo Boże.
15. Niektórzy wprawdzie powodowani zazdrością i chęcią rywalizacji,
16. pozostali jednak z dobrej woli zwiastują Chrystusa. (Czynią to) i z miłości, bo wiedzą, że jestem powołany do obrony ewangelii.
17. Tamci natomiast przepowiadają Chrystusa nieszczerze. Kierowani niezdrową ambicją sądzą, że w ten sposób jeszcze bardziej dokuczą mi w więzieniu.
18. Ale cóż z tego? Byleby tylko, obłudnie czy szczerze, we wszelki sposób głoszono Chrystusa. Z tego się raduję. I będę się radował.
19. Wiem bowiem, że to dzięki waszej modlitwie błagalnej i pomocy Ducha Jezusa Chrystusa przyczyni się do mojego zbawienia.
20. Za tym tęsknię i mam nadzieję,
Koniec środy.
_______________________________
W środę dziewiętnastego tygodnia: Bracia,*
Tłumaczenie: Biblia Poznańska
Opracowanie: Piotr Maka
