24. Ufam też w Panu, *że ja sam wkrótce przybędę.

25. Poza tym uznałem, że powinienem odesłać wam Epafrodyta, mojego brata, który dzielił ze mną trud pracy i walki, waszego wysłannika, tego, który służył mi pomocą w moich potrzebach.

26. Stęsknił się bowiem za wami wszystkimi i zadręczał myślą, że dowiedzieliście się o jego chorobie.

27. Bo rzeczywiście tak się rozchorował, że był już bliski śmierci. Bóg jednak zlitował się nie tylko nad nim, ale i nade mną, abym nie miał jednego smutku po drugim.

28. Dlatego też tym spieszniej go wysyłam, żebyście, ujrzawszy go, ucieszyli się znowu; ja zaś będę mniej strapiony.

29. Przyjmijcie go zatem w Panu z całą radością i miejcie takich (jak on) w poszanowaniu.

30. Bo dla sprawy Chrystusa był bliski śmierci i naraził swoje życie, aby zastąpić was w ofiarnej posłudze, której sami nie mogliście wypełnić.

Koniec środy.

_______________________________