8. Otóż nie chciałbym, bracia, *abyście nie wiedzieli o naszym utrapieniu, jakiego doznaliśmy w Azji. Byliśmy przygnębieni ponad wszelką miarę i ponad siły, tak że zwątpiliśmy już w ocalenie życia.

9. Wprost przeciwnie, osobiście byliśmy przekonani nawet o wyroku śmierci. Nie należy bowiem polegać na sobie samym, lecz na Bogu, który wskrzesza umarłych.

10. On wybawił nas z tak wielkich niebezpieczeństw śmierci i znowu wybawi. Mocno ufamy Jemu, że jeszcze wybawi,

11. przy współudziale waszej usilnej modlitwy za nas. W ten sposób z wielu ust popłynie dziękczynienie za nas, za dar udzielony nam dzięki modlitwom wielu.

Koniec soboty.

_______________________________