ap. Mateusz
Ew. Mt 52 (13, 24–30, 36–43)
Rozdział 13.
Perykopa 52.:
24. Inną przypowieść przedłożył im, mówiąc: *– Królestwo Niebios podobne jest do człowieka, który sieje dobre nasienie na polu swoim.
25. Kiedy zaś ludzie spali, przyszedł jego wróg i nasiał kąkolu pośród pszenicy, i odszedł.
26. Gdy źdźbło wyrosło i plon wydawało, wtedy pokazał się i kąkol.
27. Przyszli słudzy gospodarza i rzekli mu: – Panie, czyż nie posiałeś dobrego nasienia na twoim polu? Skąd więc na nim kąkol?
28. On zaś odrzekł im: – Wrogi człowiek to uczynił. A słudzy mówią mu: – Chcesz więc, żebyśmy poszli i zebrali go?
29. On zaś rzecze: – Nie, bo moglibyście, zbierając kąkol, powyrywać razem z nim pszenicę.
30. Pozwólcie obu rosnąć razem aż do żniwa: A w porze żniwa powiem żniwiarzom: – Zbierzcie najpierw kąkol i zwiążcie w snopki, aby go spalić, a pszenicę zgromadźcie w moim spichlerzu.
Przestąp, [czytając Ewangelię] aniołów.
Perykopa 53.:
31. Inną przypowieść przedłożył im, mówiąc: *– Podobne jest Królestwo Niebios do ziarnka gorczycy, które wziąwszy zasiał człowiek na polu swoim.
32. Najmniejsze wprawdzie jest ze wszystkich nasion, gdy jednak wyrośnie, większe jest od innych roślin i staje się drzewem, tak iż ptaki niebieskie przylatują i wiją sobie gniazda na jego gałęziach.
33. Powiedział im inną przypowieść: – Podobne jest Królestwo Niebios do zaczynu, który wziąwszy, kobieta wmieszała w trzy miary mąki, tak że wszystko się zakwasiło.
34. To wszystko powiedział Jezus do tłumów w przypowieściach, a bez przypowieści nic do nich nie mówił.
35. Aby się wyjaśniło, co jest powiedziane przez proroka mówiącego:
Otworzę w przypowieściach usta moje
i ogłoszę to, co ukryte od założenia [świata].
36. Wówczas zostawiwszy tłumy przyszedł do domu.
Czytaj [Ewangelię] aniołów:
Perykopa 54.:
I podeszli do Niego uczniowie Jego, mówiąc: – Objaśnij nam przypowieść o kąkolu na polu.
37. On zaś odpowiadając, rzekł: – Tym, kto sieje dobre nasienie, jest Syn Człowieczy.
38. Polem zaś jest świat. Dobrym nasieniem są synowie Królestwa, kąkolem są synowie złego.
39. Wrogiem, który posiał go, jest diabeł. Żniwem jest koniec wieku. Żniwiarzami są aniołowie.
40. Jak wiec zbiera się kąkol i spala w ogniu, tak będzie na końcu wieku.
41. Pośle Syn Człowieczy aniołów swoich i zbiorą z Jego Królestwa wszystkie rzeczy gorszące i tych, którzy czynią bezprawie.
42. I wrzucą ich w piec ognisty, tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.
43. Wówczas sprawiedliwi zajaśnieją jak słońce w Królestwie swego Ojca. Kto ma uszy, niechaj słucha.
Koniec aniołów.
_______________________________
Aniołom: Rzecze Pan taką przypowieść:*
Tłumaczenie Ewangelii autorstwa arcybiskupa Jeremiasza (Anchimiuka).
