STEFAN, car Serbii (Swiatoj Stiefan Urosz), 2/15 grudnia. 

Święty Stefan Urosz, car Serbii, syn Stefana Duszana Nemanji z rodu Nemaniciów, urodził się w 1337 r. W 1346 r. został koronowany (w trakcie panowania ojca). Duszan prosił dla syna o rękę córki francuskiego króla, ale papież nalegał, by księżniczka nie zmieniała łacińskiego wyznania. Duszan nie chciał widzieć w rodzinie katoliczki. Stefan ostatecznie ożenił się z córką Wlada, księcia Walachii. 

Po śmierci ojca (1355) św. Stefan Urosz został niezależnym władcą Serbii. Był wierny Panu, po ojcowsku opiekował się wdowami i sierotami, rozwiązywał spory i utwierdzał pokój, miłował ubogich i bronił pokrzywdzonych. 

Aby utrzymać pokój w Serbii i ochronić swoje życie, św. Stefan był zmuszony udać się do krewnego, księcia Łazarza. W tym czasie tron objął Wukaszyn, wujek św. Stefana i książę Macedonii. Niestety, obawa o utrzymanie tronu nie dawała mu spokoju. Przez swoją siostrę, matkę świętego, zaprosił siostrzeńca do siebie, do Skopije, pod pretekstem rozwiązania sporu. Przywitał go z zaszczytami, przysługującymi królowi, i zaprosił na polowanie. Zmęczony polowaniem, św. Stefan zszedł z konia przy studni i nachylił się, chcąc zaczerpnąć wody. Wykorzystał to Wukaszyn i zadał mu śmiertelny cios buławą w głowę. Było to w roku 1367. 

Imię Stefan pochodzi od greckiego słowa stephanos – "wieniec, korona; diadem; hełm; przepaska na czole".

Konsultacja: Jan Makal.