oprac. Piotr Makal
o. Jerzy Klinger (1918-1976)
o. Jerzy Klinger
Życiorys
Jerzy Klinger urodził się 15 kwietnia 1918 r. w Smoleńsku. Jego ojciec, Witold był znanym filologiem klasycznym, a wujkiem był abp wileński Teodozjusz. Po I wojnie światowej rodzina Klingerów udała się do Poznania. Tam też Jerzy poznał przedstawicieli życia kulturalnego międzywojennej Polski (m.in. Juliana Tuwima, Jana Parandowskiego, Jarosława Iwaszkiewicza). Po wybuchu wojny ukrywał się wraz z ojcem w Warszawie i uczestniczył w tajnym nauczaniu. W czasie wojny ukończył także Prawosławne Seminarium Duchowne (PSD) w Warszawie, dokąd wprowadził go metr. Dionizy (Waledyński). Po wybuchu powstania warszawskiego przedostał się do Krakowa, gdzie po ukończeniu studiów zostaje asystentem prof. Władysława Heinricha. Tam też zawarł związek małżeński z Haliną Makowską.
Po wojnie rozwinęło się w nim zainteresowanie teologią. Studiował ją w Preszowie i w Paryżu (w Instytucie św. Sergiusza). Po otrzymaniu święceń kapłańskich w 1952 r., pełnił obowiązki duszpasterskie w Kętrzynie, następnie w Warszawie i Poznaniu. Wykładał w PSD oraz na Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej (CHAT). Aktywnie uczestniczył w życiu Kościoła prawosławnego w Polsce (był m.in. członkiem Rady Metropolitalnej oraz przewodniczącym Komisji Kształcenia i Wychowania Kadr Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego). Działał także na międzynarodowym polu ekumenicznym (był członkiem Komisji "Wiara i Ustrój").
Zmarł 2 lutego 1976 r. w Warszawie, zaraziwszy się nieuleczalną chorobą w czasie pobytu na kongresie w Afryce. Został pochowany na cmentarzu wolskim.
Wykształcenie
1937 - rozpoczął studia na wydziale filozoficznym Uniwersytetu Poznańskiego (równolegle studiuje filozofię i polonistykę)
1946 - uzyskał stopień magistra filozofii na Uniwersytecie Warszawskiem
1954-1961 - wykładał w Prawosławnym Seminarium Duchownym w Warszawie
1957-1976 - był pracownikiem naukowym Sekcji Prawosławnej Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej (od 1967 r. - prorektor CHAT)
1962 - obronił doktorat z teologii (praca pt. Eschatologiczny aspekt Eucharystii na tle genezy dwóch form konsekracyjnych w kanonie pierwszych wieków)
1966 - otrzymał nominację na docenta (został kierownikiem Katedry Prawosławnej Teologii Dogmatycznej i Moralnej)
1972 - uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego
Kapłaństwo
1952 - święcenia kapłańskie w katedrze św. Mikołaja w Białymstoku
1952-1955 - proboszcz parafii w Kętrzynie
1956-1968 - proboszcz parafii św. Jana Klimaka w Warszawie
1968-1976 - proboszcz parafii w Poznaniu
Najważniejsze dzieła
Klinger J., Nurt słowiański w początkach chrześcijaństwa polskiego, Białystok, 1998.
Klinger J., O istocie prawosławia: wybór pism, Warszawa, 1983.
Klinger J., Koinonia. Wspólnota sakramentalna (tłum. Teresa Reklewska), Znak nr 6(264), s. 790-805;
Klinger J., Drugi List świętego Piotra Apostoła (tłum. Henryk Paprocki), Znak nr 11(269), s. 1522-1539.
Klinger J., Niebiański pług (ros. Небесный плуг), Warszawa, 1937.
fot. www.wikipedia.pl
na podst.:
Paprocki H., O autorze tej książki, w: Klinger J., Nurt słowiański w początkach chrześcijaństwa polskiego, Białystok, 1998.
www.wikipedia.pl
