1. Tak więc Jezus sześć dni przed Paschą przyszedł *do Betanii, tam, gdzie był Łazarz, którego podniósł z martwych.

2. Przygotowali Mu tam wieczerzę i Marta usługiwała, Łazarz zaś był jednym z tych, którzy zasiadali z Nim.

3. Maria zaś, wziąwszy miarę prawdziwego, drogocennego olejku nardowego, namaściła stopy Jezusa i wytarła je swoimi włosami. A dom wypełnił się zapachem olejku.

4. Judasz zaś, Iskariota, jeden z Jego uczniów, który miał Go wydać, mówi:

5. – Dlaczego nie można było sprzedać tego olejku za trzysta denarów i rozdać je biednym?

6. Powiedział zaś to, nie żeby mu chodziło o biednych, ale że był złodziejem i skarbonkę mając, nosił, co do niej wrzucano.

7. Jezus zaś powiedział: – Zostaw ją, aby na dzień złożenia mnie do grobu mogła to zachować.

8. Biednych bowiem u siebie zawsze macie, mnie zaś – nie zawsze.

9. Tłum wielki Żydów dowiedział się, że tam jest, i przybył nie tylko ze względu na Jezusa, ale i aby zobaczyć Łazarza, którego [On] podniósł z martwych.

10. Arcykapłani zaś postanowili, aby i Łazarza zabić,

11. wielu bowiem, spośród Żydów, z jego powodu odeszło i uwierzyło w Jezusa.

12. Nazajutrz wielki tłum, który przyszedł na Święto, usłyszawszy, że Jezus nadchodzi do Jerozolimy,

13. wziął gałązki palmowe i wyszedł Mu na spotkanie, i wołał:

14. Jezus zaś, znalazłszy osiołka, wsiadł na niego, jak jest napisane:

15. Nie lękaj się, córko Syjonu,

16. Tego uczniowie najpierw nie zrozumieli, dopiero kiedy Jezus został uwielbiony, wówczas przypomnieli sobie, że tak było o Nim napisane i tak Go powitali.

17. Tłum, który był z Nim, świadczył, że Łazarza wezwał z grobowca i podniósł go z martwych.

18. Dlatego tłum Go witał, że słyszał, iż On ten znak uczynił.