19. Faryzeusze zaś mówili *między sobą: – Widzicie, że nic nie wskóracie: Patrzcie, cały świat za nim poszedł.

20. A byli niektórzy Grecy wśród tych, którzy przybyli, aby pokłonić się w Święto,

21. ci więc podeszli do Filipa z Betsaidy Galilejskiej i prosili go, mówiąc: – Panie, chcemy widzieć Jezusa.

22. Przychodzi Filip i mówi Andrzejowi; przychodzi Andrzej i Filip i mówią Jezusowi.

23. Jezus zaś odpowiada im, mówiąc: – Nadeszła godzina, aby uwielbiony został Syn Człowieczy.

24. Amen, amen, mówię wam: – Jeśli ziarno pszenicy, padłszy w ziemię, nie obumrze, samo pozostaje; jeśli zaś obumrze, wielki plon przynosi.

25. Kto miłuje duszę swoją, traci ją; kto zaś nienawidzi duszy swojej na tym świecie, na życie wieczne zachowuje ją.

26. Jeśli ktoś chciałby mi służyć, niech idzie za mną. I tam, gdzie JA JESTEM, będzie i sługa mój; jeśli ktoś by mi służył, uczci go Ojciec.

27. Teraz dusza moja jest pełna zamętu i cóż powiem: – Ojcze, wybaw mnie od tej godziny? Ale po to właśnie przyszedłem na tę godzinę.

28. Ojcze, uwielbij imię Twoje! Rozległ się więc głos z nieba: – Uwielbiłem i znowu uwielbię!

29. A tłum, który stał i słuchał, powiedział: – Grzmot się rozległ! Inni mówili: – Anioł do Niego przemówił!

30. Odpowiedział Jezus i rzekł: – Nie dla mnie ten głos się rozległ, lecz dla was.

31. Teraz jest sąd nad tym światem, teraz książę tego świata będzie wyrzucony na zewnątrz.

32. A ja, kiedy zostanę wyniesiony ponad ziemię, wszystkich przyciągnę do siebie.

33. To zaś mówił, zaznaczając, jaką śmiercią miał umrzeć.

34. Odpowiedział Mu więc tłum: – My słyszeliśmy w Prawie, że Chrystus trwa na wieki; to dlaczego mówisz, że trzeba, by wywyższony był Syn Człowieczy. Kim jest ten Syn Człowieczy?

35. Rzekł więc im Jezus: – Jeszcze niewiele czasu światłość jest pośród was; chodźcież więc, jak długo światłość macie, aby ciemność was nie pochłonęła; chodzący bowiem w ciemności nie wie, dokąd idzie.

36. Jak długo światłość macie, wierzcie światłości, abyście się stali synami światłości.