4. Miłość *jest cierpliwa, uprzejma jest. Miłość nie zazdrości, nie przechwala się, nie unosi się pychą,

5. nie zachowuje się nietaktownie, nie szuka swego, nie unosi się gniewem,

6. nie pamięta złego, nie cieszy się z nieprawości, lecz raduje się z triumfu prawdy.

7. Miłość wszystko znosi, każdemu wierzy, każdemu ufa, wszystko przetrzyma.

8. Miłość nigdy nie ustaje, chociaż dar przemawiania z natchnienia Bożego zniknie, chociaż dar modlenia się w obcych językach przeminie, chociaż wiedzy zabraknie.

9. Niedoskonała jest nasza wiedza, niedoskonałe nasze przemawianie z natchnienia Bożego.

10. Gdy przyjdzie życie doskonałe, niedoskonałe zniknie.

11. Gdy byłem dzieckiem, mówiłem jak dziecko, myślałem jak dziecko, rozumowałem jak dziecko. Gdy stałem się dojrzałym człowiekiem, pozbyłem się cech dziecinnych.

12. Teraz widzimy niejasno jak w zwierciadle, potem zobaczymy bezpośrednio – twarzą w twarz. Teraz poznaję częściowo, potem poznam (całkowicie), tak jak sam jestem poznany.

13. Teraz ważne są trzy rzeczy: wiara, nadzieja, miłość. A z nich największa jest miłość.

1. Starajcie się o miłość, ubiegajcie się gorliwie o dary duchowe, a najbardziej o dar przemawiania z natchnienia Bożego.

2. Ten bowiem, kto modli się obcymi językami, nie mówi do ludzi, lecz do Boga. Nikt go nie rozumie, a on pod wpływem Ducha (Świętego) wypowiada tajemnicze rzeczy.

3. Natomiast mówiący z natchnienia Bożego przemawia do ludzi, aby ich zbudować, pocieszyć i zachęcić.

4. Ten, kto modli się w obcych językach, buduje tylko siebie, podczas gdy mówiący z natchnienia Bożego – całe zgromadzenie.

5. Chciałbym, abyście wszyscy modlili się obcymi językami, ale najbardziej zależy mi na tym, abyście z natchnienia Bożego przemawiali. Przemawiający z natchnienia Bożego jest większy od tego, kto modli się obcymi słowami, chyba że ktoś je tłumaczy, aby zgromadzenie przyjęło te słowa ze zbudowaniem.

Koniec środy.

_______________________________