10. Nauczał zaś *w jednej z synagog w szabat.

11. I oto była tam kobieta mająca od osiemnastu lat ducha niemocy, zgięta w pół i zupełnie nie mogąca się wyprostować.

12. Zobaczywszy ją, Jezus przywołał [ją] i rzekł do niej: – Kobieto, uwolniona jesteś od niemocy swojej.

13. I włożył na nią ręce, i natychmiast wyprostowała się, i wychwalała Boga.

14. W odpowiedzi na to przełożony synagogi oburzając się, że Jezus uzdrowił w szabat, powiedział do tłumu: – Jest sześć dni, w które należy pracować, w te dni więc przychodząc, leczcie się, a nie w dzień szabatu!

15. Odpowiadając mu, Pan rzekł: – Obłudnicy, czy każdy z was w szabat nie odwiązuje wołu swego lub osła od żłobu i wyprowadziwszy, nie poi?

16. Czy tej córki Abrahama, która była związana przez szatana osiemnaście lat, nie należało uwolnić z tych więzów w dzień szabatu?

17. A kiedy On to mówił, zawstydzili się wszyscy przeciwnicy Jego i cały tłum radował się wszystkimi chwalebnymi czynami przez Niego dokonywanymi.