ap. Łukasz
Ap. 17 (Dz 6, 8–15; 7, 1–5, 47–60)
Rozdział 6.
Perykopa 17.:
8. Stefan, *pełen łaski i mocy, dokonywał wśród ludu wiele zdumiewających znaków.
9. Wtedy podjęli z nim dyskusję niektórzy ludzie, należący do synagogi Wyzwoleńców, Cyrenejczyków i Aleksandryjczyków, mieszkańcy Cylicji i Azji.
10. Nie mogąc jednak dorównać mądrości i Duchowi, pod wpływem którego przemawiał,
11. podstawili ludzi, aby zeznali: "Słyszeliśmy, jak rzucał bluźnierstwa przeciwko Mojżeszowi i Bogu".
12. Podburzyli lud, kapłanów i nauczycieli Pisma, podeszli do niego, schwytali i zaprowadzili przed sanhedryn,
13. a potem postawili fałszywych świadków, którzy oświadczyli: "Człowiek ten nie przestaje bluźnić przeciwko miejscu świętemu i Prawu.
14. Słyszeliśmy bowiem, jak mówił, że Jezus z Nazaretu, zburzy to miejsce i zmieni zwyczaje, które dał nam Mojżesz".
15. Wszyscy zasiadający w sanhedrynie wpatrywali się w niego i widzieli, że twarz jego podobna jest do oblicza anioła.
Rozdział 7.
1. Zapytał go arcykapłan: "Czy tak się sprawa przedstawia?"
2. On zaś odpowiedział: "Ojcowie i bracia, słuchajcie! Bóg chwały ukazał się ojcu naszemu Abrahamowi, gdy przebywał w Mezopotamii, zanim zamieszkał w Charan.
3. "I powiedział do niego: Wyjdź ze swej ziemi i opuść rodzinę, a idź do ziemi, którą ci ukażę".
4. Opuścił wtedy ziemię chaldejską i zamieszkał w Charan, a stąd po śmierci ojca swego przeniósł się do tej ziemi, którą wy teraz zamieszkujecie.
5. Nie dał mu jednak w posiadanie nawet skrawka ziemi,
Przestąp [czytając Apostoła] świętemu i poniedziałku, czytaj naprzód [od słów]:
Dopiero jednak Salomon zbudował Mu dom:
ale obiecał "dać ją później na własność jemu i jego potomstwu", chociaż Abraham nie miał jeszcze syna.
6. Bóg powiedział: "Potomstwo jego będzie przechodniem w obcej ziemi i podbiją je w niewolę, źle się z nim obchodząc przez czterysta lat.
7. A naród, któremu będą służyć, Ja osądzę" – mówi Bóg – "i wyjdzie potem, aby Mnie czcić na tym miejscu".
8. Potem zawarł z nim Przymierze, którego znakiem było obrzezanie. Wtedy urodził mu się Izaak. I obrzezał go ósmego dnia. Tak samo Izaak (obrzezał) Jakuba, a Jakub dwunastu patriarchów.
9. Patriarchowie z zazdrości sprzedali Józefa do Egiptu, ale Bóg go nie opuścił,
10. uwalniając go od wszystkich utrapień. I dał mu wraz z mądrością życzliwość faraona, króla Egiptu, który ustanowił go zarządcą Egiptu i wszystkich posiadłości.
11. Wtedy zapanowała wielka klęska głodu w Egipcie i Kanaan; ojcowie nasi nie mieli co jeść.
12. Jakub dowiedział się, że w Egipcie jest żywność, wysłał więc najpierw naszych ojców.
13. Za drugim razem Józef dał już się poznać braciom i w ten sposób faraon dowiedział się o jego pochodzeniu.
14. Józef odesłał ich i wezwał ojca swego Jakuba i całą rodzinę, składającą się z siedemdziesięciu pięciu osób.
15. Tak przeniósł się Jakub do Egiptu, gdzie umarł on sam i ojcowie nasi.
16. Przeniesiono ich do Sychem i pochowano w grobowcu, który nabył tam Abraham za pieniądze od synów Hemora.
17. Gdy nadchodził czas wypełnienia obietnicy, którą dał Bóg Abrahamowi, lud rozrósł się i rozmnożył w Egipcie.
18. Trwało to aż do czasu nastania innego króla w Egipcie, który nie znał już Józefa.
19. Działał on podstępnie przeciwko naszemu narodowi, źle traktując przodków, nakazał bowiem pozbawiać życia noworodki.
20. W tym czasie urodził się Mojżesz, który był miły Bogu. Karmiono go przez trzy miesiące w domu ojca.
21. Kiedy go wyrzucono, wzięła go córka faraona i wychowała jak własnego syna.
22. Mojżesz zdobył w Egipcie wszechstronne wykształcenie, odznaczając się siłą słowa i czynu.
23. Gdy skończył czterdzieści lat, zapragnął odwiedzić swoich braci Izraelitów.
24. Zobaczył wtedy, jak któregoś z nich krzywdzono. Wziął go w obronę i pomścił udręczonego, zabijając Egipcjanina.
25. Sądził bowiem, że znajdzie zrozumienie u swoich rodaków, że przez niego Bóg chce ich wybawić. Oni jednak nie zrozumieli go.
26. Następnego dnia zjawił się wśród nich, gdy się kłócili między sobą, a usiłując ich pogodzić, powiedział: “Ludzie! Braćmi jesteście. Czemu krzywdzicie się wzajemnie?”
27. Wtedy ten, który wyrządził krzywdę bliźniemu, odepchnął go i powiedział: “Któż ustanowił cię zwierzchnikiem i sędzią nad nami?
28. Czy mnie też chcesz zabić, jak wczoraj zabiłeś Egipcjanina?”
29. Usłyszawszy te słowa Mojżesz uciekł i zamieszkał jako cudzoziemiec w ziemi Madian, gdzie urodziło mu się dwóch synów.
30. Kiedy upłynęło czterdzieści lat, na pustyni góry Synaj w płomieniu krzaka ognistego ukazał mu się anioł.
31. Mojżesz przypatrywał się temu zdumiony, a gdy się zbliżał, by to dokładniej zobaczyć, rozległ się głos Pana:
32. “Ja jestem Bogiem ojców twoich, Bogiem Abrahama, Izaaka i Jakuba”. Przeraził się wtedy Mojżesz i nie śmiał nawet podnieść wzroku.
33. Powiedział mu Pan: “Zdejmij obuwie z nóg twoich, bo miejsce, na którym stoisz, jest ziemią świętą.
34. Napatrzyłem się na krzywdy ludu mojego w Egipcie i jęki jego dochodziły do Mnie, dlatego zstąpiłem, aby go uwolnić. Chodź więc, poślę cię do Egiptu”.
35. Posłał więc Bóg Mojżesza jako wodza i wybawcę, tego właśnie, którego zaparli się pytając: “Kto cię ustanowił wodzem i sędzią?” A dokonał tego z pomocą anioła, który ukazał mu się w krzaku.
36. Mojżesz ich wyprowadził, dokonując znaków i cudów w ziemi egipskiej, na Morzu Czerwonym i przez czterdzieści lat na pustyni.
37. Tenże Mojżesz powiedział synom Izraela: “Proroka powoła dla was Bóg, podobnie jak mnie, spośród braci waszych”.
38. To właśnie Mojżesz otrzymał słowa życia, by nam je przekazać wtedy, gdy zebrali się na pustyni ojcowie nasi i anioł, z którym on rozmawiał na górze Synaj.
39. Ojcowie nasi nie chcieli go jednak słuchać, ale odepchnęli go, zwracając swe serca ku Egiptowi.
40. Powiedzieli do Aarona: “Daj nam bogów, którzy będą nas prowadzić, bo nie wiemy, co się stało z Mojżeszem, który wyprowadził nas z ziemi egipskiej”.
41. Wtedy właśnie uczynili sobie cielca i złożyli ofiarę bożkowi, ciesząc się dziełami rąk swoich.
42. Wtedy Bóg odwrócił się i dopuścił, że oddawali część ciałom niebieskim, jak napisane zostało w Księdze Proroków: “Ludu Izraela, czy nie składałeś mi darów i ofiar przez czterdzieści lat na pustyni?
43. Dlaczego teraz obnosisz namiot Molocha? I gwiazdy boga twojego Remfana?” Na ich część “uczyniłeś obrazy, dlatego wyrzucę cię poza Babilon”.
44. Namiot Przymierza mieli ojcowie nasi na pustyni, zgodnie z poleceniem danym Mojżeszowi, aby go zbudował według wzoru, który widział.
45. Po otrzymaniu go ojcowie nasi pod wodzą Jozuego wnieśli go do ziemi, z której Bóg wypędził pogan dla ojców naszych; tak też pozostało do czasów Dawida.
46. Będąc w łasce u Boga, prosił o miejsce na dom dla Boga Jakuba.
Czytaj [Apostoł] poniedziałku i świętego:
47. Dopiero jednak Salomon zbudował Mu dom.
48. Ale Najwyższy nie mieszka w domach zbudowanych ręką ludzką, jak mówi prorok:
49. “Tronem moim jest niebo, ziemia podnóżkiem nóg moich. Jaki dom możecie mi zbudować? – mówi Pan. Albo jakie miejsce może być dla mnie wytchnieniem?
50. Przecież to wszystko moja ręka uczyniła”.
51. Ludzie twardego karku, nieczułych serc i głuchych uszu, zawsze opieraliście się Duchowi Świętemu, zarówno wy, jak i ojcowie wasi.
52. Którego to z proroków nie prześladowali ojcowie wasi? Zabijali nawet tych, którzy przepowiadali przyjście Sprawiedliwego; a wy Go zdradziliście i zabiliście!
53. Wy, którzy otrzymaliście prawo przez aniołów, a nie przestrzegaliście go!"
54. Gdy go słuchali, zawrzało w ich sercach i zgrzytali zębami.
55. Stefan napełniony Duchem Świętym patrzył w niebo i widział chwałę Bożą oraz Jezusa po prawicy Bożej.
56. Powiedział wtedy: "Oto widzę niebo otwarte i Syna Człowieczego po prawicy Bożej".
57. Zaczęli przeraźliwie krzyczeć, pozatykali sobie uszy, rzucili się na niego, wyprowadzili za miasto i kamienowali.
58. Świadkowie złożyli swoje szaty u stóp młodzieńca zwanego Szawłem.
59. I kamienowali Stefana, on zaś modlił się tymi słowami: "Panie Jezu, przyjmij ducha mego!"
60. W końcu upadł na kolana i zawołał donośnym głosem: "Panie, nie poczytaj im tego za grzech!" Po tych słowach skonał.
Koniec Stefana i poniedziałku.
Rozdział 8.
1. Szaweł zaś zgadzał się na jego śmierć. A było to w czasie wielkiego prześladowania Cerkwi w Jerozolimie. Wszyscy oprócz apostołów rozproszyli się po terenach Judei i Samarii.
2. Z płaczem i bólem pochowali Stefana pobożni ludzie.
3. Szaweł zaś burząc Cerkiew wpadał do domów, wyciągał mężczyzn i kobiety i wtrącał do więzienia.
4. [Zaś ci, którzy byli] rozproszeni po różnych miejscach głosili dobrą nowinę.
_______________________________
W poniedziałek trzeciego tygodnia: W owym czasie, Stefan*
To także świętemu Stefanowi, pierwszemu męczennikowi.
Tłumaczenie: Biblia Poznańska
Opracowanie: Piotr Makal
