12. Umiłowani! Nie dziwcie się *pożodze rozszalałej wśród was dla waszego wypróbowania, jakby spotykało was coś niezwykłego.

13. Ale gdy uczestniczycie w cierpieniach Chrystusa, radujcie się, abyście mogli jeszcze bardziej się radować, gdy Jego chwała się objawi!

14. Jeśli doznajecie zniewag dla imienia Chrystusa, szczęśliwi jesteście, bo Duch chwały i (Duch) Boga na was spoczywa.

15. Nikt bowiem z was nie powinien cierpieć jako zabójca lub złodziej, złoczyńca czy mieszający się do cudzych spraw.

16. Jeśli natomiast (cierpi) jako chrześcijanin, niech się nie wstydzi, lecz niech po chrześcijańsku wielbi Boga.

17. Czas bowiem stosowny, aby sąd rozpoczął się od domu Bożego. A skoro najpierw od nas, to jaki będzie koniec tych, którzy nieposłuszni są ewangelii Bożej?

18. I skoro sprawiedliwy z trudem się zbawia, to jakże ostoi się bezbożnik i grzesznik?

19. Dlatego też ci, którzy cierpią zgodnie z wolą Bożą, niech czyniąc dobrze polecają dusze swemu wiernemu Stwórcy!

1. Proszę zatem prezbiterów, którzy znajdują się wśród was, ja – także prezbiter i świadek męki Chrystusa oraz uczestnik przyszłej chwały, która ma się objawić:

2. Paście powierzoną wam trzodę Bożą, czuwając nad nią, nie z przymusu, lecz z oddaniem, po Bożemu, nie dla brudnego zysku, lecz ze szczerej chęci,

3. i nie jak ci, którzy dają odczuć swą władzę nad wspólnotami, ale jak ci, którzy stanowią wzór dla trzody.

4. A gdy zjawi się Najwyższy Pasterz, otrzymacie niewiędnący wieniec chwały!

5. Podobnie wy, młodsi, bądźcie ulegli prezbiterom! Wszyscy zaś przyobleczcie się w pokorę! "Bóg bowiem sprzeciwia się pysznym, a pokornym daje łaskę!"

Koniec czwartku.

_______________________________