21. I wyszedłszy stamtąd, Jezus oddalił się *w okolice Tyru i Sydonu.

Koniec czwartku.

22. I oto kobieta Kananejka, przyszedłszy z tamtych stron, zawołała, mówiąc: – Zmiłuj się nade mną Panie, Synu Dawida! Córka moja okrutnie jest gnębiona przez demona.

23. On zaś nie odrzekł jej ani słowa. A uczniowie Jego przystąpiwszy, prosili Go, mówiąc: Odpraw ją [spełniając prośbę], bo krzyczy, idąc za nami.

24. A On odpowiadając, rzekł: – Nie zostałem posłany do nikogo oprócz zagubionych owiec z domu Izraela.

25. Ona zaś przyszedłszy, pokłoniła Mu się, mówiąc: – Panie, pomóż mi.

26. A On odpowiadając, rzekł: – Nie dobrze jest brać chleb dzieci i rzucać psom.

27. Ona zaś rzekła: – Tak, Panie, ale i szczenięta jedzą okruchy spadające ze stołów ich panów.

28. Wówczas Jezus odpowiadając, rzekł jej: – O kobieto, jak wielka twoja wiara. Niech ci się stanie jak chcesz. I była zdrowa jej córka od tej godziny.