1. Dlatego też i my, otoczeni *tak wielkim zastępem świadków, zrzuciwszy z siebie wszystko, co krępuje swobodę ruchów, a zwłaszcza obciążający nas grzech, biegnijmy wytrwale do czekającej nas walki.

2. Spoglądajmy na Jezusa, który wprowadził nas na drogę wiary i przewodzi na niej aż do końca, który wolał raczej przyjąć krzyż aniżeli ofiarowaną Mu radość, nie lękał się niesławy i zasiadł na tronie po prawicy Boga.

3. Rozważcie, że On tak wiele wycierpiał od zbuntowanych przeciwko Niemu grzeszników, abyście nie osłabli i nie upadli na duchu.

4. Jeszcze bowiem nie opieraliście się aż do krwi, gdybyście przeciwstawiali się grzechowi,

5. nie zapomnieliście też zachęty skierowanej do was jak do synów: "Synu mój, nie lekceważ sobie karcenia Pańskiego ani też karcony nie załamuj się.

6. Kogo bowiem Pan miłuje, tego wychowuje w karności, biczuje zaś każdego, kogo uznaje za syna".

7. Przyjmujcie cierpliwie to, co służy waszemu wychowaniu. Bóg was traktuje jak synów. Czy jest syn, którego ojciec nie karci?

8. Gdyby was nie karcono jak karci się wszystkich, bylibyście potomstwem nieprawym a nie synami.

9. Poza tym mieliśmy na wychowawców naszych ojców i nie wstydziliśmy się, kiedy nas karcili. Czyż tym bardziej nie będziemy ulegli Ojcu dusz, aby żyć?

10. Oni przecież na krótkie dni wychowywali nas tak, jak potrafili. On zaś (czyni to) dla naszego dobra, abyśmy uczestniczyli w Jego świętości.

Koniec 40. męczenników.

_______________________________