13. Kiedy bowiem *Bóg dawał obietnice Abrahamowi, nie widząc nikogo większego od siebie, na kogo mógłby przysiąc, "przysięgał na samego siebie",

14. mówiąc: " Zaprawdę, obficie cię ubłogosławię i niepomiernie rozmnożę".

15. Tak więc wytrwawszy w cierpliwości (Abraham) otrzymał obietnicę.

16. Ludzie przecież przysięgają na kogoś wyższego i przysięga stanowi dla nich ostateczne potwierdzenie w każdej spornej sprawie.

17. Kiedy więc Bóg chciał okazać dziedzicom obietnicy, że Jego postanowienie jest trwałe, sam stał się poręczycielem przysięgi,

18. abyśmy dzięki tym dwom niezmiennym wydarzeniom, w których Bóg nie może kłamać, uciekając się do Niego mieli niezachwianą pewność, że umocnimy się w danej nam nadziei.

19. Jest ona dla nas jakby duchową kotwicą niezawodną i pewną, a sięgającą do wnętrza, "poza zasłonę",

20. dokąd, poprzedzając nas, wszedł Jezus, który stał się "na podobieństwo Melchizedecha" arcykapłanem "na wieki".

Koniec niedzieli.

_______________________________