pror. Mojżesz
Rdz 17, 1–9
Rozdział 17.
1. A gdy Abram miał dziewięćdziesiąt dziewięć lat, ukazał mu się Pan i rzekł do niego: Jam jest Bóg Wszechmogący. Służ Mi i bądź nieskazitelny,
2. chcę bowiem zawrzeć moje przymierze pomiędzy Mną a tobą i dać ci niezmiernie liczne potomstwo.
3. Abram padł na oblicze, a Bóg tak do niego mówił:
4. Oto moje przymierze z tobą: staniesz się ojcem mnóstwa narodów.
5. Nie będziesz więc odtąd nazywał się Abram, lecz imię twoje będzie Abraham, bo uczynię ciebie ojcem mnóstwa narodów.1
6. Sprawię, że będziesz niezmiernie płodny, tak że staniesz się ojcem narodów i pochodzić będą od ciebie królowie.
7. Przymierze moje, które zawieram pomiędzy Mną a tobą oraz twoim potomstwem, będzie trwało z pokolenia w pokolenie jako przymierze wieczne, abym był Bogiem twoim, a potem twego potomstwa.
8. I oddaję tobie i twym przyszłym potomkom kraj, w którym przebywasz, cały kraj Kanaan, jako własność na wieki, i będę ich Bogiem.
9. Potem Bóg rzekł do Abrahama: Ty zaś, a po tobie twoje potomstwo przez wszystkie pokolenia, zachowujcie przymierze ze Mną.
_______________________________
1 Imię Abram (wywyższony ojciec) zostało zmienione na Abraham (ojciec wielu). To szczególe imię udowadnia, że Ewangelia zbawienia jest dla wielu narodów (por. Rz 4, 16).
Biblia Tysiąclecia, wyd. IV, Pallotinum.
Przypisy (tłumaczone z: Orthodox Study Bible, St. Athanasius Academy of Orthodox Theology, USA, 2008.).
tłum. i oprac. diak. Remigiusz Sosnowy
