Salomon
Prz 17,17 – 18,5
Rozdział 17.
18. Niemądry jest ten, kto daje porękę i kto przysięgą ręczy za bliźniego.
19. Kto lubi kłótnie, grzech lubi, kto podwyższa bramę, szuka zagłady.
20. Szczęścia nie zazna serce przewrotne, w zło wpada – kto przewrotny w języku.
21. Kto zrodził głupca, wiele ma zmartwień, nie cieszy się ojciec nicponia.
22. Radość serca wychodzi na zdrowie, duch przygnębiony wysusza kości.
23. Niegodziwiec dar bierze z zanadrza, by ścieżki prawa naginać.
24. Przed rozumnego obliczem jest mądrość, lecz oczy głupiego na krańcach ziemi.
25. Zmartwieniem ojca syn niemądry, goryczą – swej rodzicielki.
26. Dla sprawiedliwego i kara grzywny niedobra, zbić rózgą zacnego to przeciw prawości.
27. Rozsądek posiadł, kto w słowach oszczędny, kto spokojnego ducha – roztropny.
28. I głupi, gdy milczy, wydaje się mądrym, kto wargi zamyka – bezpieczny.
Rozdział 18.
1. Za żądzą idzie odludek i z każdą radą wojuje.
2. Głupi nie lubi się zastanawiać, lecz tylko swe zdanie przedstawić.
3. W ślad za występnym idzie pogarda, wraz z godnym pogardy – hańba.
4. Słowa ust ludzkich są wodą głęboką, potokiem obfitym jest źródło mądrości.
5. Niedobrze winnego popierać, krzywdząc prawego w sądzie.
_______________________________
Biblia Tysiąclecia, wyd. IV, Pallotinum.
