1. Królestwo Niebios jest bowiem podobne *do człowieka, gospodarza, który wyszedł z rana, aby wynająć pracowników do swojej winnicy.

2. Umówiwszy się z pracownikami na denara za dzień, posłał ich do swojej winnicy.

3. I wyszedłszy około trzeciej godziny, zobaczył innych stojących na rynku bezczynnie.

4. I do tych rzekł: – Idźcie i wy do winnicy, a co będzie sprawiedliwe, dam wam.

5. Oni zaś odeszli. Wyszedłszy [znowu] około szóstej i dziewiątej godziny, uczynił tak samo.

6. Wyszedłszy zaś około jedenastej, znalazł innych stojących i mówi im: – Dlaczego staliście tu cały dzień bezczynni?

7. Mówią Mu: – Bo nikt nas nie wynajął. Mówi im: – Idźcie i wy do winnicy.

8. Gdy nastał wieczór, mówi pan winnicy do swego zarządcy: – Przywołaj pracowników i daj im zapłatę, począwszy od ostatnich aż do pierwszych.

9. I ci, co przyszli około godziny jedenastej, otrzymali po denarze.

10. A kiedy przyszli ci pierwsi, sądzili, że więcej otrzymają, ale i oni otrzymali po denarze.

11. Otrzymawszy zaś, narzekali na gospodarza,

12. mówiąc: – Ci ostatni jedną godzinę pracowali i uczyniłeś ich równymi nam, którzyśmy ponieśli ciężar dnia i żar.

13. On zaś odpowiadając jednemu z nich, rzekł: – Przyjacielu, nie krzywdzę cię, czy nie umówiłeś się ze mną na denara?

14. Bierz, co twoje, i idź. Chcę zaś temu ostatniemu dać, co i tobie.

15. Czyż nie godzi mi się czynić, co chcę, z tym, co moje? Czy patrzysz złym okiem na to, że ja jestem dobry?

16. Tak będą ostatni pierwszymi a pierwsi ostatnimi.