14. Usłyszał też o Nim król Herod, *imię Jego bowiem stało się już sławne. Mówiono, że to Jan Chrzciciel zmartwychwstał i stąd te moce w Nim.

15. Inni zaś twierdzili, że to Eliasz, jeszcze inni, że to jeden z dawnych proroków.

16. Słysząc to, Herod rzekł: – To Jan, którego kazałem ściąć, zmartwychwstał.

17. Ów bowiem Herod kazał Jana aresztować i więzić w kajdanach. Stało się to z powodu Herodiady, żony Filipa, brata Heroda, którą ten poślubił.

18. Jan mówił Herodowi: – Nie godzi ci się mieć żony brata twego.

19. Herodiada zaś znienawidziła Jana i chciała go zabić. Nie mogła jednak.

20. Herod bowiem bał się Jana, wiedząc, że jest to człowiek sprawiedliwy i święty, i chronił go. Słysząc go, bywał w rozterce, niemniej chętnie go słuchał.

21. Nadarzyła się jednak okazja. W swoje urodziny Herod wyprawił ucztę dla możnowładców, wyższych wojskowych i znakomitszych obywateli galilejskich.

22. Otóż córka owej Herodiady oczarowała swoim tańcem Heroda i współbiesiadników. Wtedy król rzekł dziewczynce: – Proś mnie, o co chcesz, a dam ci.

23. Wręcz jej przysiągł: – Dam ci wszystko, o co poprosisz, choćby to była połowa mego królestwa.

24. Poszła zapytać matkę: – O co poprosić? A ona rzekła:– O głowę Jana Chrzciciela.

25. Dziewczynka przybiegła natychmiast do króla z żądaniem: – Chcę, żebyś mi tu zaraz podał na tacy głowę Jana Chrzciciela.

26. Król zasmucił się bardzo, ale ze względu na przysięgę złożoną wobec gości nie chciał odmówić.

27. Zaraz więc posłał kata po głowę Jana. Ten poszedł, ściął go w więzieniu,

28. przyniósł jego głowę na tacy i podał dziewczynce, a ona dała ją swej matce.

29. Dowiedziawszy się o tym, uczniowie Jana przyszli, zabrali jego ciało i złożyli je do grobu.

30. Apostołowie zeszli się do Jezusa i zdali sprawę z wszystkiego, co czynili i czego nauczali.