19. Wiedzcie (o tym), bracia moi umiłowani! *Niech więc każdy będzie chętny do słuchania, nieskory do mówienia i nieskory do gniewu.

20. Bo rozgniewany człowiek nie postępuje zgodnie ze sprawiedliwością Bożą.

21. Dlatego odrzuciwszy wszelki brud i bezmiar zła, z wdzięcznością przyjmijcie wszczepione w was słowo, zdolne zbawić wasze dusze.

22. Wprowadzajcie słowo w czyn, a nie bądźcie tylko słuchaczami, którzy oszukują samych siebie.

23. Jeśli ktoś tylko słucha słowa, a nie wprowadza go w czyn, podobny jest do człowieka, który przygląda się w lustrze swojemu odbiciu:

24. przyjrzał się sobie, odszedł i zaraz zapomniał jak wyglądał.

25. Kto zaś uważnie wniknął w doskonałe Prawo wolności i wytrwał w nim, stając się nie słuchaczem zapominającym, ale wykonawcą dzieła, ten będzie szczęśliwy dzięki swemu postępowaniu!

26. Jeżeli ktoś uważa się za człowieka pobożnego, ale – zwodząc swe serce – nie panuje nad swoim językiem, to jego pobożność jest bezwartościowa.

27. Szczera i nieskazitelna wobec Boga i Ojca pobożność – to troska o sieroty i wdowy w ich niedoli, niewinność i wolność od (wpływów tego) świata.

Koniec czwartku.

_______________________________