24. Słowa te wprawiły uczniów w ogromne zdumienie, Jezus zaś powtórzył: – Dzieci, o jak trudno jest wejść do Królestwa Bożego.

25. Łatwiej wielbłądowi przejść przez ucho igielne, aniżeli bogatemu wejść do Królestwa Bożego.

26. Oni zdumiewali się jeszcze bardziej, mówiąc między sobą: – Któż więc może być zbawiony?

27. Jezus zaś, spojrzawszy na nich, mówi: – U ludzi to niemożliwe, lecz nie u Boga, u Boga bowiem wszystko jest możliwe.

28. Wtedy odezwał się Piotr: – Oto my porzuciliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą.

29. Odparł Jezus: – Zaprawdę, powiadam wam, każdy, kto porzuci dom albo braci, albo siostry, albo ojca, albo matkę, albo dzieci, albo pola dla mnie i dla Dobrej Nowiny,

30. już teraz w czasie obecnym, wśród prześladowań, stokroć więcej otrzyma domów i braci, i sióstr, i matek, i dzieci, i pól, a w czasie przyszłym – życie wieczne.

31. Wielu pierwszych będzie ostatnimi, a ostatnich – pierwszymi.

32. Byli w drodze, idąc do Jerozolimy. Jezus szedł przed nimi, a oni dziwili się i szli za Nim pełni lęku.

Koniec piątku.