1. Potem było święto Żydów i *wszedł Jezus do Jerozolimy.

2. Jest zaś w Jerozolimie przy Owczej [Bramie] sadzawka zwana po hebrajsku Betesda, mająca pięć krużganków.

3. W nich leżało mnóstwo chorujących, niewidomych, chromych, kalek z uschniętymi kończynami, [którzy czekali na poruszenie wody.

[4.] Anioł Pana bowiem co pewien czas zstępował do sadzawki i wzburzał wodę. A kto pierwszy wszedł po wzburzeniu wody, stawał się zdrowy, jakakolwiek niemoc by go trzymała].

Koniec poświęceniu.

5. Był tam pewien człowiek, złożony niemocą od trzydziestu ośmiu lat.

6. Jezus widząc go leżącego i wiedząc, że jest tu już wiele lat, mówi mu: – Czy chcesz stać się zdrowy?

7. Złożony niemocą odpowiedział Mu: – Panie, nie mam człowieka, który wrzuciłby mnie do sadzawki, gdy woda zostanie wzburzona. Kiedy zaś ja przychodzę, inny schodzi przede mną.

8. Rzecze do niego Jezus: – Wstań, weź posłanie swoje i chodź!

9. I natychmiast ten człowiek stał się zdrowy. I wziął posłanie, i chodził. A na ten dzień przypadł szabat.

10. Mówili więc Żydzi do uzdrowionego: – Szabat jest, nie godzi ci się brać twego posłania.

11. On zaś odpowiedział im: – Ten, kto mnie zdrowym uczynił, Ten mi powiedział: – Weź posłanie swoje i chodź!

12. Zapytali go: – Kim jest ten człowiek, który powiedział ci: – Weź i chodź?

13. Jednak uzdrowiony nie wiedział, kto to jest, ponieważ Jezus znikł, bo tłum był na tym miejscu.

14. Potem Jezus znajduje go w świątyni i rzekł do niego: – Oto stałeś się zdrowy, więcej nie grzesz, aby nie stało się z tobą coś gorszego.

15. Odszedł ów człowiek i oznajmił Żydom, że tym, który go uczynił zdrowym, jest Jezus.