15. Kiedy zaś posilili się, mówi Jezus Szymonowi Piotrowi: *– Szymonie, synu Jana, czy miłujesz mnie bardziej niż ci? Mówi Mu: – Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham. Mówi mu: – Karm jagnięta moje.

16. Mówi mu znowu po raz drugi: - Szymonie, synu Jana, czy miłujesz mnie? Mówi Mu: – Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham. Mówi mu: – Paś owieczki moje.

17. Mówi mu po raz trzeci: – Szymonie, synu Jana, kochasz mnie? Zasmucił się Piotr, iż rzekł mu po raz trzeci: – Czy kochasz mnie? I mówi Mu: – Panie, Ty wszystko wiesz. Ty wiesz, że kocham Cię. Mówi mu [Jezus]: – Karm owieczki moje.

18. Amen, amen, mówię ci: – Kiedy byłeś młodszy, przepasywałeś się sam i chodziłeś, dokąd chciałeś. Kiedy zaś się zestarzejesz, wyciągniesz ręce swoje i ktoś inny cię przepasze, i poprowadzi, dokąd nie chcesz.

19. To zaś rzekł, dając znak, jaką śmiercią uwielbi Boga. A to powiedziawszy, mówi mu: – Chodź za mną!

20. Piotr, obróciwszy się, widzi idącego za nimi ucznia, którego miłował Jezus i który podczas wieczerzy opierał się o pierś Jego, i który powiedział: – Panie, któż to jest, kto Cię wyda?

21. Tego więc widząc, Piotr mówi do Jezusa: – Panie, a co z nim?

22. Mówi mu Jezus: – Jeśli chcę, aby on pozostał, aż przyjdę, to co ci do tego? Ty za mną chodź!

23. Doszło więc to Słowo do braci, że uczeń ów nie umrze. Jezus zaś nie powiedział mu, że nie umrze, lecz: – Jeśli chcę, aby on pozostał, aż przyjdę [to co ci do tego]?

Czytaj [Ewangelię] [Jana] Teologa na liturgii:

24. Ten to jest uczeń, który świadczy o tym i który to napisał, i wiemy, że prawdziwe jest świadectwo jego.

25. Są jeszcze inne, liczne [rzeczy], które uczynił Jezus; gdyby o każdej z nich pisano, [to] uważam, że świat nie zmieściłby napisanych ksiąg.

Koniec jedenastej niedzielnej, i soboty i [Jana] Teologa.