19. I w tej godzinie starali się znawcy Pisma i arcykapłani położyć na Niego rękę, *lecz zlękli się ludu; zrozumieli bowiem, że o nich powiedział tę przypowieść.

20. I śledząc [Go], posłali donosicieli, którzy udawali sprawiedliwych, żeby przyłapać Go na słowie, tak aby wydać Go zwierzchności i władzy namiestnika.

21. I zapytali Go, mówiąc: – Nauczycielu, wiemy, że dobrze mówisz i uczysz, i nie kierujesz się względami ludzkimi, ale drogi Bożej zgodnie z prawdą nauczasz.

22. Godzi się nam płacić podatek cesarzowi czy nie?

23. Przejrzawszy ich przewrotność, rzekł do nich:

24. – Pokażcie mi denara! Czyj ma wizerunek i napis? Odrzekli: – Cesarza!

25. On zaś powiedział do nich: – A zatem oddajcie, co cesarskie – cesarzowi, a co boskie – Bogu!

26. I nie udało im się przyłapać Go na słowie w obecności ludu. Zdumieni Jego odpowiedzią, zamilkli.