Post jest cnotą. Mówiąc „post”, mam na myśli spożywanie małego posiłku raz dziennie. Wstawaj od stołu z uczuciem głodu, mając za pokarm chleb i sól, zaś za napój wodę, której dostarczają obficie strumienie. Oto królewski sposób jedzenia, tzn. wielu zostało zbawionych dzięki tej drodze, jak powiadali Święci Ojcowie. Powstrzymywać się od pokarmu cały dzień lub dwa, trzy, cztery, pięć dni, a nawet tydzień: tego człowiek nie jest w stanie zawsze wypełnić. Lecz żeby każdego dnia jeść chleb, popijając wodą: to może uczynić każdy. Ważne jest, żebyś po posiłku czuł wciąż lekki głód, tak aby ciało było posłuszne duchowi i zdolne do pracy oraz czułe na zmysłowe poruszenia, dzięki czemu namiętności cielesne będą zwyciężone. Całkowity brak pokarmu nie może uśmiercić namiętności, tak bardzo jak spożywanie skromnego posiłku, który je niweczy. Niektórzy poszczą przez pewien czas, a następnie raczą się wykwintnymi daniami, ponieważ wielu zaczyna surowe ćwiczenia duchowe (podwigi) i posty, wykraczające ponad ich siły. Tacy później stają się słabi z powodu braku odpowiedniej miary oraz nierozwagi, i szukają smakowitego jedzenia, chcąc zaznać wytchnienia i wzmocnić ciało. Działać w ten sposób oznacza budować, a potem znów burzyć, ponieważ ciało przez srogi post rwie się do smakołyków i szuka pociechy, rozpalając przez to swoje namiętności. Lecz jeśli ustanowisz dla siebie odpowiednią miarę – ile skromnego posiłku masz spożyć w ciągu dnia, otrzymasz wielką korzyść. Biorąc pod uwagę ilość pokarmu, powinieneś ustanowić taką regułę, która będzie zaspokajać twoje podstawowe potrzeby. Mając trochę siły, możesz wykonać każdy rodzaj ćwiczeń. Lecz jeśli ktoś pości ponad to, co powiedziałem, w innym czasie będzie szukał [rozleniwiającego] wytchnienia. Ćwiczenie duchowe według miary jest bezcenne. Albowiem Święci Ojcowie także stosowali miarę w jedzeniu, używając ją w odpowiednim do tego czasie, i w ogóle do wszystkiego stosowali miarę – do ascetycznych wysiłków, do potrzeb cielesnych, do posiadania rzeczy, do wszystkiego stosowali miarę, według jasnych i rozsądnych zasad. Dlatego Święci Ojcowie nie nakazują, byś zaczął pościć ponad swe siły, a potem osłabł.