31. *Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą.

32. Nikt jednak nie zna tego dnia ani godziny, ani aniołowie w niebie, ani Syn – nikt, tylko Ojciec.

33. Miejcie oczy otwarte, czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy nadejdzie ów czas.

34. Jak człowiek, który, wyruszywszy w daleką podróż, zostawił swój dom: sługom swoim przekazał władzę, każdemu powierzył zadanie, odźwiernemu polecił czuwać.

35. Czuwajcie więc, nie wiecie bowiem, kiedy Pan domu nadejdzie – pod wieczór, o północy, gdy kur zapieje czy dopiero rano –

36. aby, zjawiwszy się nagle, nie zaskoczył was we śnie.

37. A to, co mówię do was, mówię do wszystkich: czuwajcie!

1. Było to dwa dni przed świętem Paschy i Przaśnego Chleba. Arcykapłani i znawcy ksiąg zastanawiali się, jak dostać Go w swoje ręce i zabić, uciekając się do podstępu.

2. Mówili bowiem: – Oby tylko nie podczas Świąt, aby nie spowodować rozruchów wśród ludu.

Koniec czwartku.