10. A *Judasz Iskariota, ten należący do Dwunastu, odszedł do arcykapłanów, aby im Go wydać.

11. Wysłuchawszy go, ucieszyli się i obiecali mu zapłacić. Zatem począł czyhać na odpowiednią chwilę, by Go wydać.

12. Pierwszego Dnia Przaśników, gdy ofiarowywano paschalnego baranka, pytają Go uczniowie: – Dokąd mamy pójść, aby przygotować Ci wieczerzę paschalną?

13. On zatem posyła dwóch z nich, mówiąc: – Idźcie do miasta: wyjdzie wam naprzeciw człowiek dźwigający dzban wody. Idźcie za nim

14. i tam, gdzie on wejdzie, powiedzcie panu domu, że Mistrz mówi: – Gdzie jest mój pokój, w którym mógłbym spożyć Paschę z moimi uczniami?

15. A on wskaże wam salę na piętrze, zaścieloną już, gotową, i tam zastawcie nam stół.

16. Uczniowie poszli do miasta, zastali wszystko, jak im powiedział, i naszykowali wieczerzę.

17. Gdy nadszedł wieczór, przybył z Dwunastoma.

18. Gdy spoczywali przy stole i jedli, Jezus rzekł: – Zaprawdę, powiadam wam, że jeden z was, wieczerzający ze mną, wyda mnie.

19. Zasmucili się bardzo i pytali Go jeden przez drugiego: – Chyba nie ja?

20. Odpowiedział im: – To jeden z was, ten, co sięga ze mną do półmiska.

21. Chociaż Syn Człowieczy odchodzi zgodnie z Pismem, biada jednak temu człowiekowi, przez którego Syn Człowieczy będzie wydany. Lepiej byłoby dlań, gdyby się nie narodził człowiek ów!

22. Gdy jedli, wziął chleb i, uwielbiwszy Boga, łamał i rozdawał im, mówiąc: – Bierzcie, to jest ciało moje.

23. Wziął także kielich i, złożywszy dziękczynienie, podawał im, a wszyscy z niego pili.

24. I powiedział im: – To jest moja Krew Przymierza, która za tak wielu będzie wylana.

25. Zaprawdę, powiadam wam, nie będę pił już z owocu winnego krzewu aż do dnia owego, kiedy będę pił nowe wino w Królestwie Bożym.

26. Odśpiewawszy psalmy, udali się w kierunku Góry Oliwnej.

27. Jezus mówił: – Załamiecie się wszyscy, ponieważ jest napisane:

28. Ale gdy zmartwychwstanę, zaprowadzę was do Galilei.

29. Na to Piotr rzekł: – Nawet gdy wszyscy się załamią, ja – na pewno nie!

30. Jezus mu odpowiada: – Zaprawdę, powiadam ci – dzisiaj, jeszcze tej nocy, zanim kur dwa razy zapieje, ty się mnie trzy razy wyprzesz.

31. On jednak powtarzał uparcie: – Nawet gdybym miał zginąć razem z Tobą, nie zaprę się Ciebie. I wszyscy mówili to samo.

32. Dochodzą do ogrodu zwanego Getsemani. Jezus mówi do swoich uczniów: – Zostańcie tu, a ja pójdę się modlić.

33. Bierze ze sobą Piotra, Jakuba i Jana. Ogarnęło Go przerażenie i wielka trwoga.

34. I rzecze do nich: – Jestem śmiertelnie zrozpaczony; zostańcie tu i czuwajcie.

35. Odszedł trochę dalej, upadł na ziemię i modlił się, by ta godzina nie nadeszła.

36. Wołał: – Abba, Ojcze! Ty wszystko możesz: oddal ode mnie ten kielich! Ale niech tak będzie, jak Ty chcesz, a nie jak ja chcę.

37. Wraca i zastaje ich śpiących. Mówi do Piotra: – Spisz, Szymonie? Nie miałeś siły czuwać nawet jedną godzinę?

38. Czuwajcie i módlcie się, abyście nie wpadli w pokusę: duch wprawdzie pełen zapału, ale ciało bezsilne.

39. Po czym znów się oddalił i modlił się tymi samymi słowami.

40. Powróciwszy, znów zastał ich śpiących, bo oczy same im się zamykały; nie wiedzieli, jak się tłumaczyć.

41. Przychodzi do nich po raz trzeci i mówi: – Teraz już śpijcie sobie, odpoczywajcie. Stało się! Nadeszła godzina! Oto Syn Człowieczy wpada w ręce grzeszników.

42. Wstawajcie, idziemy! Spójrzcie, zdrajca nadchodzi!

Koniec wtorku.