12. Powiedział więc: *– Pewien człowiek wysokiego rodu udał się do dalekiej krainy, aby uzyskać dla siebie władzę królewską i powrócić.

13. I wezwawszy swoich dziesięciu sług, dał im dziesięć min [srebra] i rzekł do nich: – Obracajcie nimi, aż powrócę!

14. Ale jego obywatele nienawidzili go i wysłali w ślad za nim poselstwo, mówiąc: – Nie chcemy, aby ten królował nad nami!

15. I stało się, gdy powrócił, otrzymawszy władzę królewską, że rozkazał wezwać do siebie tych sług, którym powierzył srebro, aby dowiedzieć się, jakie zyski osiągnęli.

16. Stanął pierwszy, mówiąc: – Panie, mina twoja przyniosła dziesięć min.

17. Powiedział mu: – Znakomicie, sługo dobry, ponieważ byłeś wierny w tym, co najmniejsze, będziesz miał władzę nad dziesięcioma miastami.

18. I przyszedł drugi, mówiąc: – Mina twoja, panie, zarobiła pięć min.

19. Rzekł więc i temu: – I ty bądź nad pięcioma miastami.

20. Przyszedł też jeszcze inny, mówiąc: – Panie, oto mina twoja, którą mi dałeś, odłożona w chuście.

21. Bałem się bowiem ciebie, boś jest człowiek srogi: bierzesz, czegoś nie położył, i żniesz, czegoś nie zasiał.

22. Mówi mu: – Z ust twoich sądzę cię, zły sługo. Wiedziałeś, żem jest człowiek srogi, biorę, czego nie położyłem, i żnę, czego nie siałem.

23. Dlaczego nie puściłeś mojego srebra w obrót bankowy? A ja po powrocie zażądałbym jego zwrotu z procentem.

24. A do stojących przed nim rzekł: – Zabierzcie mu tę minę i dajcie temu, który ma dziesięć min.

25. I rzekli mu: – Panie, ma dziesięć min!

26. Powiadam wam: – Każdemu, kto ma, będzie dane, temu zaś, który nie ma, będzie zabrane i to, co ma.

27. Natomiast wrogów moich, tych, którzy nie chcieli, abym nad nimi królował, przyprowadźcie tutaj i wybijcie przede mną.

28. A powiedziawszy to, poszedł prosto przed siebie, idąc w górę do Jerozolimy.